weer een boom geveld...
Er is weer een kale plek bijgekomen in het dorp Haren, ditmaal aan de gemeentegrens. De route die de meeste fietsers nemen die naar Groningen gaan gaat “achterlangs”, en daar worden ze ter hoogte van begraafplaats de Esserhof ineens geconfronteerd met een kaal veldje waar tot voor kort nog een prachtige bomengroep stond, met een heel grote boom als glorieus middelpunt. Omgezaagd. Zomaar.
De Groene Parel van het Noorden was altijd de bijnaam van Haren, maar dankzij een rigoureus gemeentelijk kapbeleid blijven er maar bar weinig van de openbare, soms eeuwenoude bomen over. De natuur is wel vaker afhankelijk van het humeur van de mens, en als er in een dorp iemand aan de macht is die een hekel aan bomen heeft kan dat rampzalige gevolgen hebben.
Want je kunt hier wel weer wat nieuwe boompjes neerzetten, zoals dat aan de Molenweg (waar álle bomen gekapt zijn!) ook gebeurd is, feit blijft dat er een zeer mooie, zeer oude boom geveld is. Het duurt minstens dertig jaar voor er weer iets staat dat er ook maar een beetje in de buurt komt.
En zo kan één natuurbarbaar een eeuwenoud landschap volledig naar de filistijnen helpen. Treurig maar waar.
(15 februari 2004)
Helemaal links het bordje dat aangeeft dat je hier de gemeente Haren verlaat. Behalve de grote boom zijn er nog een paar tegen de vlakte gegaan.
De grote boom had een doorsnee van zo’n anderhalve meter.
Het zal wel aan ons liggen, maar we vinden het altijd een erg treurig gezicht, de resten van een boom er zo te zien liggen.
En dat geldt nog sterker voor die enorme blokken, want dit is geen eenvoudig snoeiwerk meer, hier is echt een hele oude, mooie boom moedwillig omgezaagd.
En dit is wat er nog van die machtige boom over is…