Het Harener Weekblad was altijd een redelijk acceptabel dorpskrantje. Niet zo lang geleden is het overgenomen door iemand die overduidelijk geen enkele echte interesse voor het dorpsleven kan opbrengen, en die het krantje alleen als bron van inkomsten ziet vanwege de onvermijdelijke advertenties (elke gemeente is wettelijk verplicht de Gemeentelijke Mededelingen te publiceren, en daar ontleent menig dorpskrantje zijn bestaan aan). Er is bezuinigd op papier (nog te flinterdun om als wc-papier te kunnen gebruiken), op ruimte (kijk eens hoe dicht de kolommen tegen elkaar geplaatst zijn – soms is de tekst daardoor alleen al onleesbaar) en op een fatsoenlijke corrector.

Dat laatste levert gelukkig ook ronduit komische situaties op, als er bijvoorbeeld geschreven wordt over het Harens Dictee. Het eerste woord in de tekst is meteen raak, en ik vrees dat het hier niet om bedoelde humor gaat.

(7 september 2008)