Haren, het dorp onder Groningen waar wij wonen, noemt zichzelf graag de groene parel van het noorden. De laatste weken zijn ze in rap tempo bezig de reputatie die deze naam in zich draagt af te breken, soms vrij letterlijk. De gemeenteraad heeft onlangs bijna besloten dat de burgers van Haren geen kapvergunning meer nodig hebben als ze een boom willen omzagen. Het ging hier om een ordinaire bezuinigingsmaatregel, die maar liefst dertienduizend euro zou opleveren. De gevolgen zouden desastrues geweest zijn, vrees ik, want de gemeente heeft om te beginnen zelf op een paar plaatsen in Haren het slechte voorbeeld gegeven. Zo zag ik vandaag tot mijn grote schrik dat een van mijn favoriete grote oude bomen in het centrum was omgezaagd. Aan de stomp kun je nog zien hoe groot hij geweest is, en je kunt er ook aan aflezen hoe oud hij was.

Ik hou mijn hart vast. De ellende is, dat een boom zó omgezaagd is, maar dat het wel weer eeuwen duurt voor er weer net zo’n exemplaar staat. Honderd meter verderop staat nog een favoriet: een enorme kastanje, die zelfs niet in zijn geheel op de foto kon. We hebben hem maar snel voor het nageslacht vastgelegd…

Ziek
Inmiddels zijn alle bomen langs de Molenweg door de gemeente gekapt. Er zaten een paar zieke bomen tussen, en het argument om ze dan maar allemaal te kappen was, dat de rest dan waarschijnlijk ook wel ziek zou worden…
Volgens mij is er bij de gemeente Haren een zieke geest aan de macht gekomen die een gloeiende hekel aan bomen heeft.

Zon
Het doet me denken aan een achterbuurman die ik een aantal jaren geleden had, die op een middag acht prachtige populieren die tussen onze tuinen in stonden met een enorme kettingzaag aan het omzagen was. Een vergunning aanvragen vond hij niet nodig, want ze namen gewoon te veel zon weg uit zijn tuin. Nog geen half jaar later was hij verhuisd…

Denkfout
De grote denkfout die de gemeente maakte gaat ongeveer als volgt: van alle aanvragen tot kap worden er in de praktijk maar heel weinig geweigerd, dus we kunnen die kapvergunning net zo goed afschaffen. Waarom is dit een denkfout? Dat kan ik het beste illustreren door het verhaal van een achterbuurman die een zeer oude eik in zijn achtertuin heeft staan. Hij zou dat ding het liefste vandaag nog kappen omdat zijn groententuintje dan waarschijnlijk wat meer zou opbrengen aan oogst. Waarom deed hij dat tot nu toe niet, en waarom vroeg hij zelfs nieteens een kapvergunning aan? “Die eik is zo oud, daar krijg ik toch nooit toestemming voor”.
Kijk, gemeente Haren, dit soort mensen zou, als er geen kapvergunning meer nodig was, massaal de bijl zetten in juist die prachtige oude bomen waarvoor ik zo graag in Haren woon. En daarom maakte ik me grote zorgen

(11 juni 2003)