het centrum van haren - 6
Ha! Weer een geval van voortschrijdend inzicht. Als een fietser van het zuiden komt moet hij eerst met een bocht de straat op en kan dus niet meer als voorheen rechtdoor het fietspad op. Er zijn helaas fietsers die dat nog niet helemaal dóórhebben, en die dus door het vers aangelegde bloemperkje in wording heenfietsen (je kunt de bandensporen zien…).
Deze bus kon de rotonde niet op een normale manier nemen. Je zou zeggen dat ze wat geleerd hadden van de perikelen rond de andere rotonde, aan de zuidzijde van het centrum. Die hebben ze moeten aanpassen omdat de gewone bus er nieteens omheen kon. Waren ze nu echt de harmonicabussen vergeten? Je kunt het bijna niet geloven, maar deze bus moest met de linkerwielen over de hobbels van de rotonde heen bonken om in het centrum te komen…
Als je na de rotonde als fietser de weg op moet is er nu gelukkig wel duidelijk een fietspad aangegeven. Als je goed kijkt zie je echter dat als je van de andere kant komt het fietspad ruim op tijd ophoudt, waardoor de fietser de fuik in wordt gedwongen. Als je iets spectaculairs wilt zien moet je hier ’s morgens tijdens de spits eens gaan staan kijken – iets wat de verantwoordelijke wethouder en ambtenaren waarschijnlijk nog nooit gedaan hebben.
Zeg nou zelf, zou je hier als fietser in de ochtendspits de weg oprijden? Het wegdek is precies breed genoeg om twee bussen elkaar te kunnen laten passeren, maar ook geen centimeter breder. Dit is vlak voor de rotonde aan de noordkant van het centrum.
Ook een mooie fietspadkronkel – er moest hier een invalidenparkeerplaats komen, dus moest het fietspad even wijken, waardoor de lantaarnpaal (of, zoals de gemeente hem noemt, lichtmast) midden op het fietspad kwam te staan. Pittoresk, dat wel…
We rijden hier aan de zuidkant het centrum weer uit, en je gelooft het niet, maar nu móét je als fietser weer op het fietspad. Daarvoor hebben ze de boel ook weer moeten aanpassen, want er waren toch aardig wat fietsers die voor alle zekerheid maar op de rijbaan bleven fietsen. Maar ja, dan kom je even verder bij de rotonde in de problemen, dus…
Wandelaar op fietspad. Bovendien had maar één van de twee hier geparkeerde auto’s een invalidenkaart achter de voorruit liggen.
We zijn nu in de laatste week van november 2003, en het begint er steeds meer op te lijken dat de belangrijkste knelpunten aan de uiteinden van de dorpskom liggen. En die knelpunten zijn vooral voor fietsers heel lastig. Zo lastig, dat je nu al op grote schaal burgerlijke ongehoorzaamheid ziet ontstaan. Want de gemeente Haren kan het nog zo mooi bedenken, de fietser kiest toch echt voor zijn eigen veiligheid.
Wat we verder zagen: een chauffeur die wanhopig nee-schuddend in zijn harmonicabus de rotonde probeerde te nemen (kadoenk kadoenk kadoenk), voetgangers op het fietspad, fietsers op het voetgangersgedeelte, fietsers die door een potentieel perkje heenfietsen, auto’s die werkelijk overal parkeren en een automobilist die kwaad achter een fietser zat te toeteren en daarbij druk gebaarde dat de fietser van de straat af moest. De man zat zich behoorlijk op te winden terwijl de fietser rustig doorfietste, al voelde hij de bumper van de auto op een bepaald moment tegen zijn fietstassen drukken. Niet bepaald een voorbeeld van een automobilist die zich als gast gedraagt.
De wethouder en verantwoordelijke ambtenaar die we beide om commentaar hebben gevraagd hebben zich tot dusver nog niet verwaardigd te reageren.
terug naar het begin van dit verhaal