Elk dorp heeft zijn dorpskrant, en Haren heeft het Harener Weekblad. Nu hebben we over het algemeen zelf het gevoel dat we in een moderne gemeente wonen in de eenentwintigste eeuw. Maar dan rekenen we toch buiten het Harense sufferdje. We hebben hier twee berichten voor je, allebei goed voor ruim een kwartpagina. Bij de eerste vraag je je in gemoede af of je echt de aflevering van 4 maart 2004 voor je hebt, of misschien toch die van vijftig jaar geleden. De foto vergroot dat gevoel alleen maar. En dan de details: de hoofdprijs bestond uit een goedgevulde boodschappenmand, terwijl je verder vleesprijzen kon winnen. Hier geeft de tijd toch echt stilgestaan.

Let ook nog even op de namen van de winnaars.

Het tweede bericht is vooral curieus vanwege de kop. Want een liedje dat zo heet bestaat toch echt niet, al is de verslaggever van het Harener Weekblad hardnekkig genoeg om het in de tekst nog een keer exact dezelfde titel te geven. Of dit nu gewoon een geval is van cultuurbarbarij waarbij de journalist gewoon geen verstand heeft van Franse liedjes, of dat we hier weer ernstig moeten gaan twijfelen aan de kwaliteit van ons onderwijs, waarbij niemand meer behoorlijk Frans leert – we weten het niet.

Overigens heet het betreffende nummer van Jacques Brel Ne Me Quitte Pas.