Wethouder Hoekstra, de Bush van Haren zeg maar, heeft afscheid genomen. Als je de afscheidsspeeches goed beluisterde en het afscheidsinterview dat hij een week eerder aan het Harener Weekblad toestond kun je goed zien wat er niet deugde aan Hoekstra.

Voor alle duidelijkheid – ik heb helemaal niets tegen de persoon Hoekstra – ik ken de man persoonlijk helemaal niet en heb ook nooit een akkefietje met hem gehad. Mijn kritische houding tegenover Hoekstra is puur gebaseerd op Hoekstra de politicus, Hoekstra de wethouder. Wellicht is de man privé buitengewoon aardig en charmant, maar als politicus staat hij voor alles waar ik in de politiek een hekel aan heb.

Eerlijk gezegd stak het me toch een beetje dat de burgemeester in zijn speech het volgende zei: “”Er zijn echter Hareners die zich niet aan de regels houden en die scheldpartijen op weblogs niet uit de weg gaan.” De regels? Welke regels zijn dat dan? Mag een wethouder niet kritisch gevolgd worden via een openbaar weblog? En als een kritisch stukje al meteen als “scheldpartij” wordt gezien wordt discussiëren al snel onmogelijk. Als Hoekstra dan als reactie daarop zelf zegt “Als je het niet met me eens bent zeg het dan recht in mijn gezicht”, dan begrijpt hij blijkbaar niet dat hij als wethouder een publiek figuur is, en dat er in kranten, weblogs enzovoorts gewoon open op zijn acties gereageerd kan worden. Dat is wel degelijk een vorm van “recht in je gezicht”. Hij kan daar zelf vervolgens ook weer op reageren. Zijn reactie zal hier ook integraal geplaatst worden. Welke regel overtreed ik hier nu eigenlijk?

Hoekstra had in een interview ook al laten horen hoe hij over inspraak denkt, en dat sluit naadloos aan op de opmerking van de burgemeester – inspraak heeft zin, volgens Hoekstra, maar we moeten ons wel realiseren dat de gemeenteraad (lees: de wethouder) uiteindelijk beslist. Het frustrerende in Haren was nu juist dat er formeel steeds keurige inspraakrondes werden georganiseerd, maar dat de wethouder één belangrijk talent bleek te missen – de man kan of wil eenvoudigweg niet luisteren. Dat betekent dat elk argument dat niet in zijn straatje paste simpelweg werd weggestreept. Waarmee hij duidelijk maakte dat hij zich wel keurig aan de democratische inspraakregeltjes wilde houden, maar dat het wat hem betreft om een wassen-neuzen-democratie gaat – de wethouder beslist. En achteraf zeuren heeft geen zin – we hebben immers een inspraakronde gehad. Ik heb meer dan één gefrustreerde Harenaar gesproken, en dan heb ik het echt niet alleen over nieuwkomers en querulanten.

Hoekstra is het voorbeeld van de doorpakker (daar ligt de vergelijking met Bush ook op de loer), en dat aspect van zijn wethouderschap wordt door veel mensen positief gewaardeerd. Ik vind dat je juist bij zo’n ferme doorpakker kritisch moet kijken naar de manier waarop er doorgepakt wordt. En dan is er bij Hoekstra heel veel misgegaan. Zijn uitspraak “Stop het juridisch geneuzel” over mensen die via de rechter zijn besluiten willen terugdraaien, is tekenend. Alles wat hem in de weg staat is eigenlijk gezeur. Dat is een instelling die in de kern funest is voor de democratie. En daarom heb ik Hoekstra altijd kritisch gevolgd.

Een ander gevolg van dat “doorpakken” is dat er bij Groenbeheer door Hoekstra ook een doorpakker is aangesteld, waardoor we nu zitten opgescheept met het ergerlijke kettingzaagbeleid waardoor er in de afgelopen twee jaar meer bomen sneuvelden in Haren dan in de twintig daaraan voorafgaande jaren. En dan zijn er mensen die mij verwijten dat ik aan stemmingmakerij doe door het woord “kettingzaagbeleid” te gebruiken. Het zij zo, maar ik wil niet verhullen dat ik blij ben dat we van doorpakker Hoekstra verlost zijn in Haren, al zullen we waarschijnlijk nog jaren last hebben van het kettingzaagbeleid dat hij ingezet heeft.