harener weekblad donderdag 2 september 2004
Het Harener Weekblad laat in het stukje dat je hiernaast kunt lezen weer eens duidelijk zien wat haar positie is – het verhaal van de wethouder wordt voor zoete koek aangenomen, er wordt nergens zelfs maar iets van een vraagteken gezet en de klagers worden vrij gekleurd neergezet.
We geven toch even commentaar, omdat deze tekst ons toch wat te ver gaat. Het begint al met de kop waarin iets met een zekere stelligheid wordt verkondigd waar je al een heleboel vraagtekens achter kunt zetten. De vijver ging af en toe stinken omdat er al in geen vijfentwintig jaar meer iest aan gedaan is door de gemeente. Bovendien kun je je afvragen of het kappen van bomen stankoverlast uitsluit – hoe meer licht, hoe meer algengroei, hoe meer stank. De stelligheid van de kop is dus allesbehalve gerechtvaardigd.
Dan begint het stukje met een ronduit tendentieus te noemen citaat van de verantwoordelijke wethouder – “Groen is emotie” betekent zoveel als: de tegenstanders zijn overmand door hun emoties en dus niet voor rede vatbaar.
Dan verderop: “In de buurt was men deels gelukkig met de bomenkap” – dat is waar, maar je kunt ook stellen dat een zéér groot deel van de buurt buitengewoon ongelukkig was met de kap. De voorstanders zijn ver in de minderheid.
Het vervolg van het stukje gaat wat slordig te werk als het gaat om de volgorde der gebeurtenissen – éérst kregen de bewoners een toelichting in de bus, en aan de hand daarvan dienden bewoners een bezwaarschrift in, waar tot op heden overigens nog steeds niet schriftelijk op gereageerd is.
Al met al komt de wethouder er mooi mee weg door deemoedig te verklaren dat de aannemer inderdaad een eik heeft gekapt die niet gekapt had mogen worden. Iedereen aanvaardt dankbaar de excuses en gaat weer over tot de orde van de dag. Sorry als we daar een beetje cynisch van worden, dames en heren Harense politici, maar de indruk wordt steeds sterker dat deze wethouder gewoon ongelimiteerd zijn gang kan gaan zonder ooit een keer door de gemeenteraad teruggefloten te worden.
Groen is emotie, jawel, maar niet bij deze wethouder.
(HM, 2 september 2004)
Lees wat wij er hier eerder over te melden hadden:
