zwembadverhalen - een theatervoorsteling in de open lucht - bij de oude verlaten zwembaden van het scharlakenhof in haren - met onder meer izaline calister
De proloog, met links drie doventolken (twee buiten beeld helaas) – na de proloog werd het publiek in drie groepen verdeeld.
Het verhaal begint met twee kinderen, en jongen en een meisje, en hun moeders.
Dan verschijnt Pan, die niet alleen voor de mystiek zorgt, maar bovendien voor de muziek – een glansrol van Izaline Calister.
Pan probeert vanaf het allereerste begin de jongen en het meisje bij elkaar te brengen.
Pan’s lieftallige assistente helpt haar daarbij zo goed als ze kan.
De jongen en het meisje zien hoe een verdronken jongen danst met waternymfen…
Bij een ouderwets zwembad hoort natuurlijk ook een ouderwets snoepkraampje – je kon hier ook echt voor ouderwetse prijsjes ouderwets snoep kopen. Erg leuk, en erg lekker ook nog eens.
Tweede scene
Jeroen, inmiddels een tiener, zit op de rand van het zwembad te lezen.
Een vriendin weet hem in beweging te krijgen.
En daar is het meisje van vroeger weer, die hem meteen herkent – Pan ziet haar kans schoon en probeert de twee alsnog aan elkaar te koppelen.
Ja, het lijkt te lukken!
Nu nog dat telefoonnummer, en dan komt het allemaal wel goed…
En dan passeert aan de overkant in het water ineens de moeder van de verdronken jongen, die nog steeds blijkt te spoken, op zoek naar haar verdronken zoon…
Het telefoonnummer is aanleiding voor een schitterend liedje…
Derde scene
Op zoek naar een assistent badmeester
“Wat zijn wij aan het doen?”
Nog een potentiële assistent-badmeester die afvalt…
De derde ontmoeting – middelbare leeftijd, getrouwd met een ander, kinderen in het zwembad…
En Pan probeert het weer, met een prachtig liedje.
En dat moet wel even gezegd: er werd bloedstollend mooi gezongen en gespeeld!
Slotscene
De tijd is rijp – de laatste ontmoeting – ze zijn inmiddels bejaard, maar het beloofde ijsje gaat er nu toch echt komen.
En een daverend applaus voor de complete crew!
Ineens hingen overal in Haren, mijn dorp, affiches met een simpele tekening en de tekst Zwembadverhalen, theatervoorstelling in de open lucht. Dat maakte al nieuwsgierig, zeker toen ik begreep dat die voorstelling zou plaatsvinden bij de oude verlaten buitenbaden van het zwembad Scharlakenhof. Die buitenbaden zijn al meer dan dertig jaar dicht, maar ze zijn nooit opgeruimd, dus we kwamen er tijdens wandelingen wel eens terecht, en het is een merkwaardig vervallen overwoekerd gebiedje dat fascineert vanwege het langzame verval. Dus de plek was om te beginnen al interessant.
De voorstelling bleek alle verwachtingen te overtreffen. Nu waren die, ik geef het toe, niet al te hoog, omdat ik een amateurvoorstelling verwachtte. Maar dat bleek meer dan mee te vallen. Dat kwam voor een deel door de magnifieke bijdrage van Izaline Calister, die liedjes voor de voorstelling geschreven heeft die het geheel een absolute meerwaarde gaven. Ik hoop dat ze die liedjes ook snel een keer opneemt, want ze zijn echt geweldig.
Maar het verhaal of liever de verhalen, blijken ook bijzonder ingenieus in elkaar te zitten – het publiek wordt in drieën verdeeld, en vervolgens word je naar drie scenes geleid en tenslotte naar de gezamenlijke slotscene. Maar dat betekent wel dat je het zo in elkaar moet steken dat het niet hinderlijk is als je eerst de derde scene ziet, dan de eerste en dan de tweede en dan pas de vierde, zoals ik. Of een andere volgorde. Dat bleek geen enkel probleem, terwijl het feitelijk wel zo is dat je een jongen en een meisje volgt door vier levensfases heen – als kind, tiener, middelbaar en bejaard.
Dat was de rode draad, en daaromheen waren op een soepele manier nog wat zwembadverhalen verwerkt, allemaal verhalen en anekdotes die door mensen waren aangeleverd. Je kunt alleen maar bewondering hebben voor de schrijver die er zo’n mooi totaalverhaal van gemaakt heeft die tot zo’n overtuigende voorstelling heeft geleid, en ik wil ook de regisseur een compliment geven, want drie gelijktijdige voorstellingen in goede banen leiden, dat lijkt me geen sinecure.
Gelukkig merkten we daar als publiek helemaal niets van, want deze allerlaatste voorstelling verliep geheel vlekkeloos, tot en met het weer toe. Er was onweer voorspeld, maar het bleef mooi droog en aangenaam van temperatuur.
Zomaar onverwacht een geweldige theatervoorstelling in ons dorp, met sublieme muziek van Izaline Calister – zoiets bezorgt je wel even een erg goed weekend, moet ik zeggen. Voor herhaling vatbaar!
