Omslag van het boekje, voor- en achterkant. Fragment van een platenhoes (zie ook de eerste bladzijde hieronder).

Hoezen. Soms koop ik een plaat puur op de hoes. Vanmorgen kocht ik in de rommelmarkt een mini-lp met de Peer Gyntsuites van Grieg. De hoes vormt nu de omslag van dit boekje, de plaat heb ik weggegooid. Idem voor “Walsen en polonaises” van Chopin door Stefan Askenase, piano. Er zingt GEEN dame op deze plaat overigens (zie de hoes). De mooiste platenhoes die ik heb is gemaakt door Robert Crumb en heet Harmonica Blues. Helaas zijn er veel afzichtelijke hoezen met daarin (wie zal het weten) de prachtigste platen.
Hol, 30 april 1988

Soms bewaar ik een hoes ondanks dat de plaat kwijt of stuk is. Deze hoes is er een voorbeeld van. Hoes en plaat waren/zijn overigens nooit van mij geweest, maar toen de plaat stuk ging is de hoes bij mij blijven liggen. Ik denk dat dat ongeveer 12 jaar geleden was.
Ruud 3-5-1988

Hoezen (vervolg van de vorige bladzij):
Jaren was ik op zoek naar Indication van de Zombies. Jouw benedenbuurman Bob bleek ‘m te hebben en wou hem wel met me ruilen voor een lp (van The National Gallery). Voor ik de kans kreeg de single te draaien liet ik er een bloempot op vallen… Indication in alle stukken. Het hoesje heb ik toen bij jullie laten liggen.
Van The Hollies kocht ik alles, als het goedkoop was. Waar deze single (Very Last Day/Too Many People) gebleven is weet ik niet. Tony Hicks is eruitgeknipt toen ik cartoons moest maken voor de Famous Artist School. Ik zal het plaatje wel weggedaan hebben omdat ik ze “toch al op lp had”. Jammer, ik zou nu wel willen weten of op de singleversie van Too Many People ook de halve studio in elkaar dondert op het eind. Overigens: een genant gezicht, die trendy baardjes…
Hol, 13-5-88

(PS Op latere persingen van de langspeelplaat waar deze nummers op stonden, het titelloze Hollies, was het in-elkaar-donderen van de studio netjes weggewerkt, vandaar…)

Trendsetter of prototype van een anarchist?
Ruud 1-6-88

The Hollies waren wel trendy, maar altijd net iets te laat; de spychedelische periode was al voorbij toen ze met dit hoesje aan kwamen zetten. Het kan natuurlijk ook aan de Nederlandse platenmaatschappij gelegen hebben; dit was bijvoorbeeld de hoes van Jennifer Eccles, terwijl de foto duidelijk gemaakt is voor de, twee jaar daarvoor uitgekomen, On A Carousel.
Er werd met die hoesjes wel meer aangeklungeld: Signs That Will Never Change werd in Nederland bijvoorbeeld SINGS that will never change, en dat hoesje was dan ook nog getekend door het mongoolse zusje van de werkster van de platenboer. In de cd-wereld zie je dat soort schurken ook al opduiken: hoesjes waar misleidende informatie op staat bijvoorbeeld. Wat is een goede hoes met lekker veel juiste informatie dan een genot!
Hol, 6-6-88

Deze informatie zou op elke cd moeten staan maar helaas zelfs de lettercoderingen DDD, ADD en AAD zijn vaak nergens op de plaat of het hoesje te vinden. ’t Is wat.
Ruud 8-7-88

De term LP was een gedeponeerd handelsmerk van de platenfirma CBS. Alleen zij mochten hun langspeelplaten LP’s noemen!
Leuk, al die hoesinformatie – ik begrijp er alleen niks van. In de begintijd van de STEREO had de ene maatschappij nog mooiere stereo dan de andere, van HIFI tot “360 SOUND”
Tegenwoordig worden oudere opnamen gelukkig ook weer ongegeneerd in MONO heruitgegeven.
Wist je overigens dat SOUL in eerste instantie een platenlabel was van Atlantic? “That’s Soul” was dan ook een compilatie van dat label, maar werd al snel als naam van de muzieksoort gelezen.
Hol 8-8-88

Soms is de informatie op een hoes wel heel erg summier, zoals hier op dit hoesje dat om een single van de “Royalettes” zat.
Ruud 12-9-88

Bij dit soort hoesjes voelde ik me altijd enigszins… beledigd, als publiek. Toch zaten er soms zeer goeie singles in, zoals in dit hoesje Only The Lonely van Roy Orbison.
Wat een prachtige kleurenfotootjes overigens. Weet jij wie dit leipe bekkie is? IK heb géén idee. Dit is de rest van zijn kop.
Hol 11-10-88

De gewoonte van Decca om op de achterkant van een singlehoes andere singlehoesjes af te drukken als reklame beviel me altijd zeer. Uren kon ik verlangend naar die afbeeldingen kijken.
Ruud 13-10-88

Een vereiste is wel dat de platenboer zijn klanten een beetje kent. Deze collage is samengesteld uit de binnenhoes die de bedoeling had de verlekkerde kooplust op te wekken van de kopers van de lp Trout Mask Replica van Captain Beefheart…
Hol 1 nov 88

Charlie Records heeft ook singles heruitgebracht. Dit smakelijke lijstje stond achterop een hoesje van The Uniques.De plaat die er in zat bevatte deze drie nummers: You don’t miss your water, It’s all over now en All these things. Alle nummers ken ik. Geen van deze nummers ken ik in de versie van deze groep.. Het bijbehorende singletje zat niet meer in het hoesje. Er zat een ander plaatje in.
Ruud 11-1-89

Op zoek naar de soundtrack bij een stripverhaal.