Jaap de Ruig zat in Groningen op kunstacademie Minerva samen met zijn vriendin, de latere schrijfster Mariët Meester. Jaap hield de Academie op een bepaald moment voor gezien en vertrok op de bonnefooi naar Zuid-Frankrijk, terwijl Mariët in Groningen bleef. Om niet alleen briefcontact te hebben stuurden ze elkaar doosjes. De buitenkant was bewerkt, en het was de bedoeling dat binnenin door de ander een reactie op die buitenkant gegeven werd. Een soort beeldcorrespondentie dus. Ik was bevriend met Jaap en Mariët en vond die “briefdoosjes” geweldig inspirerend en ik vroeg daarom aan Jaap of ik zijn idee mocht “jatten”. Dat was geen probleem, en zo gingen er al snel wat doosjes heen weeer tussen mij, Holly Moors (op dat moment ook studerend op Minerva), en mijn broer Ruud, die aan de Academie van ’s Hertogenbosch studeerde.

Het belangrijkste probleem met die doosjes wordt wel duidelijk als je de twee voorbeelddoosjes bekijkt die ik nog heb kunnen redden uit die tijd (begin jaren tachtig). Om te beginnen waren ze namelijk nogal kwetsbaar – er kwamen er nogal wat fiks beschadigd aan (tussen de zwarte vorkjes op het eerste doosje heeft bijvoorbeeld nog iets gezeten dat dankzij een wat ruwe postbode verloren is gegaan). Een tweede nadeel was dat er steeds maar één reactie mogelijk was. Dat wil zeggen: de een bedacht een buitenkant, en de ander maakte een binnenkant als reactie. Leuk, maar toch ook wel wat karig. Toen bedacht ik het briefboekje (zie de voorbeelden hieronder).

De twee voorbeelddoosjes die ik laat zien zijn de twee minst beschadigde doosjes van de vijf die ik nog in mijn archieven heb zitten. De buitenkanten waren in beide gevallen van mij, de reacties zijn van Ruud.

De briefboekjes die ik gescand heb:

• nummer zestien van holly naar ruud

• nummer tien

• nummer zeven

• nummer veertien

• boekje met roel

• nummer vier ruud-holly

• nummer vier holly-ruud

• nummer zes van ruud naar holly

• nummer zes van holly naar ruud