Of je het nou een dubbele paal of een gespleten paal moet noemen, dat weet ik niet helemaal zeker, maar deze forse paal was in ieder geval al behoorlijk door weer en wind en de nodige parasieten aangetast en in verval geraakt. Als paal voldoet hij nog steeds, en zo langzaamaan wordt het ook bijna een natuurlijk kunstwerk, wat mij betreft. Ik kan me in ieder geval uitgebreid vergapen aan de schoonheid van het verval dat hier ontstaat. En dan spelen de kleurschakeringen een rol, maar ook de aangewaaide blaadjes die blijven hangen, de spijkers, de schilfers, nou ja, alles eigenlijk. Kijk zelf maar.

De galerie werkt zo:
Je klikt op een foto, die verschijnt dan groot in beeld. Klik je dan rechts op de foto, dan ga je naar de volgende, klik je links, dan ga je terug. Klik je naast de foto, dan kom je weer hier.