Soms wordt een voorwerp kunst door het oog van de kijker. Dat overkwam ons een aantal keren in het Limburgse landschap, waar we soms objecten tegenkwamen die we in hun simpele schoonheid ervoeren als een vorm van landschapskunst. Dan klopt ineens alles, de compositie, de kleur, de vervreemding.

En ja, we weten wel dat die vlaggetjes er door ploegende en zaaiende boeren worden neergezet als ijkpunten om naar toe te rijden, maar dat maakt ze in hun nietigheid niet minder fascinerend aan de rand van zo’n uitgestrekte akker.

Op een merkwaardige manier geniet ik nog meer van een landschap als ik regelmatig van dit soort onbedoelde kunst tegenkom.