De vensterbank loopt schuin naar de kast – doordat er straks een achterwand in de kast komt zou de plank raar gaan oversteken, dus de plank moest smaller worden. Dat betekent meteen ook weer, dat de planken in dat eerste, linkervak ook schuin bijgezaagd moesten worden. Maar dat is het mooie van een kast op maat bouwen – al improviserend en bijstellend toch zo dicht mogelijk bij je ideale kast zien uit te komen.

En zo ziet het raamkozijn er aan de bovenkant uit – dezelfde schuine hoek. De nieuwe kast zal tot het plafond doorgaan, dus die buis verdwijnt nu uit zicht.

De langspeelplaten en cd’s staan voorlopig voor een groot deel onder de trap opgesteld. Een deel van de platen is weggegooid (voornamelijk klassiek dat echt niet meer te draaien was), een deel staat klaar voor “weg” – maar daar vind ik liever andere liefhebbers voor.

De popmuziek die mag blijven staat voorlopig in de bijkeuken.

Jip sloopt de aluminium profieltjes uit de oude kast. Die hebben we toendertijd allemaal zelf op maat gezaagd, waarna we er gaatjes in hebben geboord en die gaatjes nog hebben verdiept om het schrofje er mooi in te laten vallen. Ik dacht dat ik wel voldoende profieltjes over zou houden voor de nieuwe kast, maar dat viel een beetje tegen. En hoewel die profieltjes de perfecte manier zijn om een kast te bouwen ben ik, toen ze op waren, verder gegaan met kleine hoekjes zoals je die gewoon standaard kunt kopen. Een gat in de markt, heren leveranciers: profieltjes met voorgeboorde gaatjes in verschillende maten!

Jip haalt de drempel uit de tweede helft van de kast. Zo kun je precies zien welk stuk er later aangebouwd is. De linkerhelft is meeverhuisd vauit mijn vorige huis, waar hij precies op maat gemaakt was, en hier zijn er tot twee keer toe stukken bijgebouwd.

Het oudste deel van de kast wordt het laatste afgebroken. Mijn vader, die van oorsprong timmerman was, vond het zo leuk dat ik een ontwerp voor een kast had gemaakt, dat hij speciaal vanuit Maastricht een week naar Haren kwam om deze met mij samen te bouwen, en mij zo te leren hoe je een kast bouwt. Dat was een hele speciale week voor mij, en daardoor is het ook altijd een bijzondere kast voor me geweest. Hij heeft het ruim een kwart eeuw volgehouden.

En daar zat onze electriciteit, als een maf beest in de muur…

En rechts nog meer electriciteit, maar dit bleek een dood punt te zijn, dat nooit gebruikt is. Overigens lijkt er nergens aarde te vinden.

En toen de kast weg was werd ook duidelijk waardoor hij aan het verzakken was… De vloer was doorgezakt, en niet zo’n beetje ook. Herstellen van het balkje dat ongetwijfeld los zit is niet mogelijk omdat er allemaal schelpen onder de vloer liggen en je er stomweg niet meer bij kunt komen. De vraag was nu dus: hoe krijgen we de nieuwe kast in vredesnaam recht op deze vloer?
De man van de Hubo had de gouden tip uit de praktijk, en een uur later lag ik op mijn buik op de grond met de nieuwe drempel op de vloer, een stukje hout en een potloodje. Beginnen bij het laagste punt en dan een lijntje trekken, en dan de drempel laten bijzagen (ook weer bij de Hubo, want dat moet je echt niet zelf gaan doen met decoupeerzaagje). Het verschil is bijna twee en een halve centimeter…