De muren zijn niet alleen schots en scheef in dit huis uit de jaren dertig van de vorige eeuw, maar ze golven zelfs licht. Het is dus handig er wat structuur in aan te brengen door er een stabiele achterwand in te zetten. Bijkomend voordeel: je isoleert je huis meteen extra. De panlatten waarop later de platen multiplex bevestigd worden, worden met zogenaamde spijkerpluggen bevestigd. Dat werkt zo: je boort met een houtboortje een gat in de panlat, en daarna boor je met een steenboortje door dat gat in de lat een gat in de muur. Daarna tik je de spijkerplug door de plank de muur in en zit alles muurvast. De “spijker” is eigenlijk een schroef, zodat je hem eventueel er later nog uit kunt schroeven. Maar geen omslachtig gedoe meer met boren, pluggen er in tikken, en dan op zoek naar het gaatje, enzovoorts.

Het linkerbovenhoekje wou niet meewerken.Ik hoopte dat de rechtopstaande lat de triplexplaat wel naar de muur zou trekken, maar dat bleek niet te lukken, dus later hebben we nog op een andere plek, iets meer naar rechts, een nieuw gat geboord, en toen trok de lat wel naar de muur toe.

Omdat de vorige kast doorzakte wil ik deze stevig aan de muur verankerd hebben, vandaar om de dertig centimeter een panlat.

De eerste drie multiplex platen zitten erin. Zoals je kunt zien ontstaat er bovenin een kier. De hoogte van de kamer verschilt namelijk nogal, en alles in dit huis is scheef, al valt het bij deze muur relatief nogal mee: hij is hier maar anderhalve centimeter hoger aan de ene dan aan de andere kant.

Jip en Rik tikken de laatste tussenlatjes in de muur.

Tussendoor moet er natuurlijk ook regelmatig even opgeruimd en gezogen worden, zeker voordat er weer een plaat tegenaan getimmerd kan worden.

Omdat je straks, als je de nieuwe multiplex plaat ertegenaan houdt, niet meer ziet waar de panlatten zitten, is het handig om met potloodstreepjes wat hulplijnen te zetten, met name ook voor de extra latjes vlak onder de al geplaatste plaat. Bovendien geeft de stip aan waar de schroef zit, zodat je daar niet per ongeluk weer een nieuwe schroef injenst.

De electriciteitsdraad wordt keurig onder panlatten doorgeleid.

De plek die het meeste hoofdbrekens kostte, want het berekenen moest precies goed gaan: de nieuwe, grotere televisie komt in een vrij groot vak en de plek waar de beugel komt waarmee hij aan de muur komt te hangen moest vantevoren bepaald worden, want die beugel moest aan de muur, en niet aan de houten achterwand. Hier dus…

Extra latjes bovenin, om de plaat stevig aan de randen vast te kunnen zetten, de electriciteitskabel naar de juiste plaats geleid, de volgende plaat kan erin…

Jip schroeft de plaat vast terwijl achter hem de drempel al klaar ligt.

De tweede plaat kiert aanzienlijk, dankzij de scheve muur. De uitsparing van de tv-beugel lijkt perfect te kloppen, en de beugel hangt er meteen ook in.

De laatste plaat zit erin, dus de achterwand is af. We kunnen verder met de drempel, die inmiddels door de man van de Hubo op maat in een prachtige bocht is bijgezaagd. Met de “drempel” bedoel ik het rechtopstaande stuk van tien centimeter hoog waar de bodem van de kast op ligt. De achterkant van die bodem wordt waterpas aan de achterwand bevestigd, en daarvoor moeten Jip en Rik op de buik liggend onhandig schroevend in de weer.

Eerst even goed kijken, met pootjes eronder, waterpas houden, en dan schroeven. De drempel aan de voorkant wordt er daarna met schroeven van bovenaf onder aan vast geschroefd.

• verder naar aflevering 7 – de eerste vakken