Terug van mijn Limburgse vakantie was het nog steeds extreem warm weer, dus begon ik ter compensatie maar sneeuw te schilderen. Niet dat dat ook maar een beetje hielp, maar het was wel grappig om in de hitte naar het ontstaan van besneeuwde dakjes te kijken. Nou ja, die zie ik er zelf dit keer in. Het blijft uiteindelijk, als de meeste van mijn schilderijen, gewoon een abstract schilderij, waarbij het vooral de bedoeling is de kijker in verwarring te brengen. Je ziet vaak dat er iets niet helemaal klopt aan het perspectief, maar je kunt er meestal niet meteen de vinger op leggen wat dat dan precies is. Ook dit schilderij kun je kantelen, en dan gebeurt er weer van alles met het perspectief en de diepte dat je niet helemaal voorzien had. Het eerste plaatje dat je hier ziet is hoe ik het schilderij bedoeld heb, maar kantelen vind ik zelf altijd wel fascinerend, dus dat doe ik hier ook even voor je, en bovendien zoom ik nog even in,

Dit schilderij is geschilderd met zwarte, witte en rode acrylverf op een plaat masoniet hardboard van 60 x 40 centimeter, en ik laat het hier eerst van vier kanten zien waarna ik ga inzoomen.

Holly Moors, augustus 2018

De galerie werkt als volgt:
Klik op een schilderij en het komt groot in beeld, klik je dan rechts dan ga je door naar het volgende plaatje, klik je links dan ga je terug, klik je naast het plaatje, dan kom je weer hier.

• meer schilderijen van Holly Moors