
holly's schilderijen december 2018 nummer 8
Een compositie in zwart, rood, wit en blauw. Het gaat me feitelijk niet om de kleur van het schilderij, maar om het effect, het spel met het perspectief en de dieptewerking. Bovendien hou ik van rood en zwart. Bij mij is het een kwestie van Schoonhoven ontmoet Escher, terwijl Morandi glimlachend toekijkt en Vasarely op een afstandje staat te keuren. Ik voeg er dan graag nog een ruw randje aan toe en laat het toeval tot op zeker hoogte een kleine rol meespelen, zodat het voor mezelf wat spannender wordt. Ook dit is weer een variatie op een thema, ritmisch opgezet, als in de jazz.
Ik heb dit schilderij met verdunde rode, witte, blauwe en zwarte acrylverf geschilderd op de achterkant van een groot dienblad van 56 x 56 centimeter (ik moet me behelpen met materiaal, dus ik gebruik alles wat van pas komt). Hij lijkt op het eerste gezicht wat wollig, maar hij is wel degelijk heel gestructureerd opgebouwd, en als je wat langer kijkt zie je hem ook wel in balans vallen, om het zo maar te zeggen. Je moet echt even wat langer kijken, want ook deze zit net even wat geraffineerder in elkaar dan je op het eerste gezicht zou denken.
Holly Moors, december 2018
De galerie werkt als volgt:
Klik op een schilderij en het komt groot in beeld, klik je dan rechts dan ga je door naar het volgende plaatje, klik je links dan ga je terug, klik je naast het plaatje, dan kom je weer hier.