
holly's schilderijen mei 2019 nummer 3
Een compositie in zwart, rood, en wit. Het gaat me feitelijk niet om de kleur van het schilderij, maar om het effect, het spel met het perspectief en de dieptewerking. Bij mij is het een kwestie van Schoonhoven ontmoet Escher, terwijl Morandi glimlachend toekijkt. Ik voeg er dan graag nog een ruw randje aan toe en laat het toeval tot op zeker hoogte een kleine rol meespelen, zodat het voor mezelf wat spannender wordt. Dat is hier ook het geval. Ook dit is weer een variatie op een thema, ritmisch opgezet, als in de jazz.
Ik heb dit schilderij met verdunde rode, witte, en zwarte acrylverf geschilderd op een plaat masoniet van 40 x 60 centimeter. Dit is er ook weer eentje die je echt van een afstand moet bekijken, en je moet hem beslist ook even kantelen, want dan zie je gewoon een totaal ander schilderij, met een ander diepte-effect. En je moet echt even wat langer kijken, want deze zit toch net even wat geraffineerder in elkaar dan je op het eerste gezicht zou denken. Hij lijkt heel simpel, maar feitelijk zit hij geniepig in elkaar, waardoor er bijvoorbeeld zomaar ineens wat omhoog kan gaan steken.
Holly Moors, mei 2019
De galerie werkt als volgt:
Klik op een schilderij en het komt groot in beeld, klik je dan rechts dan ga je door naar het volgende plaatje, klik je links dan ga je terug, klik je naast het plaatje, dan kom je weer hier.