Een compositie in zwart, rood, wit, en dit keer ook weer blauw. Het gaat me niet om de kleur van het schilderij, maar om het effect, het spel met het perspectief en de dieptewerking. Bovendien hou ik van rood en zwart, en speelt blauw dit keer een tamelijk cruciale rol. Bij mij is het een kwestie van Schoonhoven ontmoet Escher, Morandi en Vasarely, en ik voeg er dan graag nog een ruw randje aan toe en laat het toeval tot op zeker hoogte een kleine rol meespelen, zodat het voor mezelf wat spannender wordt. Ook dit is weer een variatie op een thema, ritmisch opgezet, als in de jazz.

Ik heb dit schilderij met verdunde rode, witte, blauwe en zwarte acrylverf geschilderd op een plaat masoniet hardboard van 40 x 60 cm. Een wat lastig schilderij voor de kijker om te pakken te krijgen dit keer, want je kunt hem op twee manieren zien – met het blauw aan de voorkant en met het blauw als achtergrond, als helderblauwe lucht om het zo maar te zeggen. Als je dat ziet heb je hem echt goed te pakken, want dan wordt het verrassend genoeg een veel lichter schilderij dan wanneer je het blauw op de voorgrond ziet. Maar soms duurt het even voordat je het ziet…

Holly Moors, november 2018

De galerie werkt als volgt:
Klik op een schilderij en het komt groot in beeld, klik je dan rechts dan ga je door naar het volgende plaatje, klik je links dan ga je terug, klik je naast het plaatje, dan kom je weer hier.

• meer schilderijen van Holly Moors