
holly's schilderijen november 2018 nummer 7
Opnieuw een compositie in zwart, rood, wit en blauw. Het gaat me eigenlijk nooit om de kleur van het schilderij, maar om het effect, het spel met het perspectief en de dieptewerking. Bovendien hou ik van rood en zwart. Bij mij is het een kwestie van Schoonhoven ontmoet Escher, Morandi en Vasarely, en ik voeg er dan graag nog een ruw randje aan toe en laat het toeval tot op zeker hoogte een kleine rol meespelen, zodat het voor mezelf wat spannender wordt. Ook dit is weer een variatie op een thema, ritmisch opgezet, als in de jazz. En voor het eerst in lange tijd een vierde kleur toegevoegd, namelijk blauw.
Ik heb dit schilderij met verdunde rode, witte, blauwe en zwarte acrylverf geschilderd op een plaat masoniet hardboard van 40 x 60 cm. Deze lijkt heel simpel, maar er zitten voldoende subtiele details in om hem interessant te maken, wat mij betreft. Je wordt ook subtiel op het verkeerde been gezet en diepte en perspectief blijken redelijk flexibel. Kijk maar eens even wat langer. En afstand nemen is ook hier weer aan te raden, maar dat zie je wel als je inzoomt.
Holly Moors, november 2018
De galerie werkt als volgt:
Klik op een schilderij en het komt groot in beeld, klik je dan rechts dan ga je door naar het volgende plaatje, klik je links dan ga je terug, klik je naast het plaatje, dan kom je weer hier.