
een minimalistisch schilderij met sterk verdunde verf - holly moors
© Holly Moors
Holly Moors, Zonder titel, 1983, acrylverf op hout, 106 x 90 cm.
Vroeger gaf ik nooit uitleg bij mijn schilderijen, beelden of tekeningen. Ik had gemerkt dat ik zelfs op de kunstacademie aan niemand goed kon uitleggen wat ik precies aan het doen was, en waar het mij om ging in de kunst, en later verging het me al net zo met een conservator van het Groninger Museum die al snel afhaakte omdat hij er niets van begreep, terwijl het toch allemaal niet echt heel ingewikkeld is, vind ik. Daarom toch even wat nadere uitleg bij een van mijn schilderijen.
Dit schilderij is gemaakt op een plank die jarenlang gebruikt is door studenten aan de kunstacademie om aquarellen op te maken – dat wil zeggen dat het aquarelpapier erop vastgeplakt werd en opgespannen werd. Na een aantal jaren was de plank daarvoor onbruikbaar geworden omdat er teveel oneffenheden waren achtergebleven – resten plakband, verf, sneden van stanleymessen die het papier weer losgesneden hadden enzovoorts. Toen de plank zou worden weggegooid was ik er als de kippen bij, want hij was perfect geschikt voor mijn bedoelingen. Ik bracht een laag grondverf aan en prepareerde de plank zo voor mijn schilderij.
Ik was geïnteresseerd in de basis van het schilderen. Je zou het minimal art kunnen noemen, maar het gaat bijna nog een stapje verder. Schilderen is, als je puur naar de basis kijkt, het opbrengen van verf op een ondergrond. Ik experimenteerde met de basale manieren waarop je dat kon doen. Voor dit schilderij verdunde ik zwarte acrylverf zodanig dat de pigmentdeeltjes gingen zweven in het water. Toen bracht ik de sterk verdunde verf op in stroken, zo breed als een forse kwast. De pigmentdeeltjes hechten sneller op de oneffen ondergrond, waardoor de “geschiedenis” van deze plank op een bijzondere manier zichtbaar wordt.
Toen de eerste rij was gedroogd bracht ik de tweede rij aan, en liet weer de pigmentdeeltjes hun eigen weg zoeken. Toeval en structuur zorgen hier voor een soort röntgenfoto van de geschiedenis van een plank. En wat je ziet is niets meer of minder dan zwevende pigmentdeeltjes die zich hebben gehecht aan de plank, de puurste vorm van schilderen, zou je kunnen zeggen. Een vorm waarbij de schilder nauwelijks invloed kan uitoefenen op het eindresultaat. En toch. Zelf beschouw ik dit als een zeer geslaagd minimaal schilderij.
Holly Moors