
twee minimalistische spatschilderijen - holly moors

Holly Moors, zonder titel, 1983, acryl op linnen, opgespannen op hout, 48 x 48 cm

Holly Moors, Zonder titel, spatschilderij 1983, acryl op board, 120 x 80 cm
© Holly Moors
Twee schilderijen dit keer, allebei gemaakt door de verf op de ondergrond te spatten.
Holly Moors, zonder titel, 1983, acryl op linnen, opgespannen op hout, 48 x 48 cm
Holly Moors, Zonder titel, 1983, acryl op board, 120 x 80 cm.
Minimalistische kunst, die ontstond omdat ik geïnteresseerd was in de basis van het schilderen – het opbrengen van de verf op een ondergrond. Ik heb al laten zien dat de manier waarop je de verf opbrengt totaal verschillende resultaten kan opleveren
Pollock gebruikte het druipen en spatten om op zijn manier te schilderen en composities te creëren, maar mij ging het meer om iets dat nog meer bij de basis van het schilderen ligt – het opbrengen van de verf. Spatten is net iets meer dan het laten vallen van verf op een liggend doek of een liggende plank, maar het scheelt niet veel.
Een tweede inspiratiebron vormde hier een sloot waar ik op weg naar mijn atelier elke dag langs fietste. Die brede sloot, met bijna zwart water, lag langs een kerkhof, en in de herfst vielen de grote bladeren van de oude bomen in dat water en vormden daar een schitterend semi-chaotisch patroon. Zo regelmatig en toch toevallig ging ik de planken bespatten die ik met grondverf wit had geschilderd. Ik besloot alleen zwarte en witte acrylverf te gebruiken, en bij het eerste, kleine doek (linnen dat op een houten plank is gespannen) heb ik enkel een laag zwarte spatten en een laag witte spatten aangebracht.
Bij het tweede, grotere paneel heb ik de hele herfst als het ware langs laten waaien en vele lagen zwarte en witte spatten over elkaar heen gelegd. Er zijn ook nog panelen waarbij ik alleen zwarte spatten heb laten vallen totdat het paneel bijna zwart was. Toch is dat zeker geen saai zwart schilderij geworden. Structuur en toeval ontmoeten elkaar in een minimalistisch schilderij en roepen herinneringen op aan een herfstige sloot langs een kerkhof. Mooi toch?
Holly Moors