Toen ik uit Limburg vertrok heb ik op verschillende plekken in ons land gewoond – Den Bosch, Amsterdam, Den Haag, Texel, Arnhem onder meer, voordat ik in Groningen terecht kwam, waar ik me meteen thuis voelde. Het duurde ook niet lang voordat ik het platte Groninger landschap ging waarderen, net als de Wadden en Schiermonnikoog.

Die landschappen inspireren me nu al een kunstenaarsleven lang op verschillende manieren. Zo kwam ik in mijn archieven een reeks kalligrafische penseeltekeningen tegen die ik bijna veertig jaar geleden gemaakt heb. Het platte Groninger landschap en de Wadden zaten zo in mijn hoofd dat ik niet meer naar buiten hoefde of foto’s erbij hoefde te halen om in een paar gretige sessies een paar honderd tekeningen te maken waarin ik de essentie van dat landschap probeerde te vatten.

Dan gaat het om de weidsheid, maar ook om de wind die je er nadrukkelijker ervaart dan op andere plekken – die wind probeer ik ook te pakken, En de zwartheid van de pas omgewoelde klei, of de duinen in de winter. Het gevoel vastleggen van een wandeling door een herfstig plat landschap.

Kijk maar eens of je vindt of dat gelukt is. Ik weet wel dat ik toen goed in de flow zat, om het zo maar te zeggen, en ik kan, als ik ze nu terug zie, bijna de gretigheid weer voelen waarmee ik ze heb zitten maken.
Hier een tweede selectie van ruim dertig penseeltekeningen.

De galerie werkt als volgt:
Je klikt op een plaatje, dat verschijnt vervolgens groot in beeld. Als je dan rechts klikt ga je naar de volgende, links naar de vorige, als je naast het plaatje klikt kom je weer hier.

• meer penseeltekeningen