vakantiekaartenwedstrijd 2006
Een groet vanuit lieflijk Tsjechië…
Van de inzender, Hansje Galesloot, kregen we nog dit mailtje:
“Eerst dachten wij dat deze kaart nog een overblijfsel was uit het communistische tijdperk en sindsdien herdrukt, in het kader van de Ostalgia. Maar de kerncentrale in Temelin (in zuid-Tsjechie) blijkt pas na de val van de muur in gebruik te zijn genomen; en het bezoekerscentrum is sindsdien, bizar genoeg, een populaire toeristenattractie. De kaart moet dus van na de val van de muur dateren. Toen ineens viel ons de rouwrand rondom de kaart op. Een persiflage op communistische kunst, een kritiek op kernenergie? Maar die dubbele bodem halen de vele toeristen die deze kaart kopen op populaire toeristenbestemmingen, waar hij steevast (als eenling van deze soort) prijkt tussen de Boheemse kastelen, er vast niet uit. Kortom, een kaart met beeldtaal die raadselachtig inhangt tussen verschillende tijdperken; wel een waardige winnaar van de wedstrijd, toch?”
Het verbazingwekkende van deze kaart vinden wij dat er blijkbaar een kunstenaar is die geïnspireerd wordt door saaie ansichtkaarten.
En zelfs Edward Hoppers droefgeestige schilderijen worden als ansichtkaart verstuurd. De kunstenaar draait zich om in zijn graf.
Wie zou er nu uit vrije wil een vakantiekaart uit Lunteren sturen met een kerk erop?
De Vrolijke Veluwe – commentaar overbodig…
Op de achterkant de volgende boodschap: “Paar daagjes Pieterburen gedaan. Gelogeerd bij de “Koningin”. Fantastisch, één groot theater daar, constant verkleedpartijen.” Er staat ook nog in drukletters vermeld dat we hier HKH Koningin Astrid van Roze zien met Frija von Rijkjefik. De foto is gemaakt door Kax Moot. Voor meer informatie kun je terecht op www.koninginvanpieterburen.nl.
En dan was daar de ribbeltjeskaart uit Italië, die verandert als je hem beweegt. Dit is het andere plaatje:
Je blijft het andere plaatje er altijd iets doorheen zien schemeren.
Een ingekleurde foto van de stierenrennen in Pamplona. Let op de jonge man op de voorgrond die geen rode, maar een groene lap draagt.
Een ingekleurde kaart uit Pamplona, dat alleen bekend is vanwege dit evenement, waarbij één keer per jaar stieren en jonge mannen door de smalle straatjes rennen.
Op deze kaart staat Vaals Wandelweg, maar wie bewijst me dat dit inderdaad in Vaals is? Ik ken hier in de buurt een wandelweg die hier sprekend op lijkt… Je begrijpt wel waarom zo’n kaart eeuwen in een bakje blijft staan zonder ooit verkocht te worden.
Geen idee waar deze kaart naar verwijst – vruchtbaar gebied, daar in de Elzas?
De tekst die de zender op deze kaart schreef luidt: “Ook in 1969 waren er al spannende vakantiebestemingen”.
Dit is er een uit het merkwaardige genre dubbelzinnige kaarten. Met name de Engelsen zijn er heel goed in.
Een landschap dat mooier wordt door de “oude” kleuren.
Dit was de eerste kaart die binnenkwam. Geposeerde ondeugendheid, maar wat wil je eigenlijk overbrengen als je zo’n kaart verstuurt? En naar wie verstuur je een kaart als deze?
Een kaart die ook bij een bepaald genre hoort – de folkloristische kaart, waarop uitgestorven beroepen en exotische rituelen staan afgebeeld.
In elke gerenommeerde vakantieplaats kun je kaarten kopen, en vaak zijn er met enig gespeur ook wel wat oude vergeten kaarten te vinden. In de zomer van 2006 kreeg de redactie van moors magazine spontaan vanuit Frankrijk twee opmerkelijke kaarten toegestuurd door een vaste lezer die weet waar we voor vallen.
Naar aanleiding van die twee kaarten schreven we een wedstrijd uit, met de volgende opdracht: Zoek op je vakantieplek de lulligste kaart op die je kunt vinden en stuur hem naar moors magazine.
De winnaar werd, na rijp beraad van de familiejury, de kaart uit Temelin met de vier koeltorens.
Maar eigenlijk vinden we vooral de gevarieerdheid van de inzendingen, en daardoor het totaaloverzicht van wat je zoal aan merkwaardige en opmerkelijke kaarten kunt versturen, de grote verrassing van deze wedstrijd.
De eerste wedsstrijdkaart kwam eind juli binnen, ergens uit Duitsland. Niet spectaculair misschien, maar wel een fraaie oude kaart.
En toen kwam er, op 31 juli een “smerige kaart” binnen uit Noord Holland. Dat was niet helemaal wat we verwachtten, maar vooruit. We worden wel steeds nieuwsgieriger naar wat er verder nog binnen gaat komen, eerlijk gezegd.
De volgende kaart zorgde meteen voor het nodige contrast – een ongetwijfeld propagandistisch bedoelde oorlogssituatie. Het is een Russisch kaartje (ergens staat Moskou).
En toen kwam er zowaar een golfje binnen. Twee fraaie ingekleurde kaarten uit Pamplona met achterop de zin “Gelukkig is dit maar één keer per jaar, en is het hier nu rustig…”, en op de andere kaart: “Er is hier een verbluffend grote keus uit dit soort stierenrenkaarten…”
Dan een kaart uit Vaals die perfect zou passen in onze serie saaie kaarten en een heel merkwaardige kaart met de groeten uit de Elzas met achterop “het is inderdaad waar dat je bijna overal nog oude kaarten kunt kopen…”
Eind augustus volgden kaarten uit Pieterburen, Italië, Tsjechië, Lunteren en de Veluwe. De laatste kwam op zaterdag 30 september binnen vanuit Vlieland.