
78 toerenplaten - de hoezen
De verpakking van geluidsdragers is in de loop der tijden steeds belangrijker geworden. Singles werden nog simpel verpakt in dunne papieren hoesjes, voor langspeelplaten werd al een stevige kartonnen hoes gemaakt die er aantrekkelijk uitzag en waar vaak ook vrij veel informatie over de betreffende plaat op te vinden was, en bij een cd zit met enige regelmaat een zeer uitgebreid boekje met songteksten en verdere informatie.
Als we dan terug gaan in de tijd zien we dat 78 toerenplaten meestal verpakt zaten in egale bruine papieren zakken – de simpelste hoezen zonder enige informatie. En als de hoezen al bedrukt waren, dan werd meestal volstaan met het logo van de platenmaatschappij. Af en toe werd er ook nog reclame gemaakt voor andere artiesten, maar informatie over de plaat die in de hoes zat was alleen te vinden op het label dat op de plaat zelf geplakt werd.
Toch zijn de hoezen juist dankzij de minimale informatie interessant om te bekijken. Overigens werden platen ook zeer vaak zonder hoes aangeleverd, en sommige muziekwinkels maakten dan hun eigen hoezen (en knipten er soms met de hand een gat in). Opvallend genoeg werd er ook voor de bedrukte hoezen van dat grove, bruine pakpapier gebruikt.
Nog een paar kleine opmerkelijke zaken: het mannetje met de schellakplaat als hoofd dat je recht hierboven ziet komen we tegen op hoezen van zowel Capitol als His Master’s Voice.
En Decca bleek niet erg vormvast – het logo, of het naambeeld, verandert steeds. En Parlophone schreef je toendertijd als Parlophon, terwijl het, dat kun je aan het logo zien, wel om dezelfde platenmaatschappij gaat. En Philips maakte reclame voor tegenwoordig totaal vergeten artiesten als Ove Sepp en Arne Lamberth.