De kleine stad Slavutych in het noorden van de Oekraïne is hier niet zo bekend, maar de plaats dankt haar bestaan aan de nucleaire ramp van Tsjernobyl zo’n dertig jaar geleden. In 1986 werd begonnen met de bouw van de stad die in recordtempo uit de grond werd gestampt. Twee jaar later kwamen de eerste inwoners.

De stad werd gebouwd voor de arbeiders die bij de kerncentrale hun huis waren kwijtgeraakt. Slavutych werd de laatste geplande “ideale stad” van de Sovjet Unie en architecten uit verschillende hoeken van de Sovjet Unie werden ingezet als een soort manifestatie van “de vriendschap van de mensen van de Sovjet Unie”.

De Architectuurgids Slavutych is dus een interessante gids, niet alleen omdat je er verschillende architectuurstromingen binnen de Sovjet Unie ziet langskomen, maar je krijgt ook een uniek stukje geschiedenis mee. Het is de jongste stad van de Sovjet Unie, niet alleen wat betreft de datum van ontstaan, maar ook wat betreft gemiddelde leeftijd – die was in 2014 zevenendertig jaar.

De stad werd in twee jaar tijd uit de grond gestampt. Door de perestroika en het veranderende politieke klimaat was er op dat moment een grotere vrijheid op het gebied van architectuur dan ooit, met één oog gericht op het westen, waarbij de monotonie van satellietsteden werd losgelaten. Het resultaat was een postmoderne stad waarin regionale bouwtradities en socialistische modellen samen voor een unieke stad zorgen. Architecten van acht Sovjetrepublieken als de Kaukasus, de Baltische Staten en Rusland bouwden de corresponderende wijken.

Het is ook wel aardig om op te merken dat deze laatste generatie Sovjetarchitecten ook geprobeerd heeft een ecologisch verantwoorde stad te bouwen, met niet alleen veel voetgangerszones, wandel- en fietspaden, maar ook het pijnbomenbos werd intact gelaten en de stad werd in het natuurlijke landschap ingebed. Verder werden de plezierigste, gezondste en sociaal acceptabele leefomstandigheden gecreëerd voor de getraumatiseerde slachtoffers van de kernramp. Er werd een stad gebouwd op menselijke schaal, met alles op loopafstand, met cultuur, een ruim vrije tijdsaanbod en sociale instituten. Kortom, Slavutych wordt beschouwd als een stad met een relatief hoge kwaliteit van leven.

De architectuurgids van DOM verschijnt in een editie in drie talen: Engels, Russisch en Oekraïens.

• Ievgeniia Gubkina – Architectural Guide Slavutych – DOM Publishers – ISBN 978-3-86922-424-4
• Bestel het boek hier bij een bekende webwinkel: Architectural Guide Slavutych