Vrijwel iedereen in Nederland heeft wel eens een beeld van Tom Claassen gezien – de olifanten langs de snelweg bij Almere of de twee grote zittende mannen op Schiphol – en er waarschijnlijk ook om geglimlacht. Want dat is iets dat de beelden van Tom Claassen oproepen – je gaat er van glimlachen, ze bezorgen je een goed humeur. Claassen maakt knuskunst in optima forma, maar het is wel knuskunst die de oubolligheid van vijftigerjarenknusheid ver achter zich laat.

Claassen weet niet alleen steeds de kern van een dier vast te leggen, hij doet dat ook nog eens met veel humor. Kijk bijvoorbeeld eens naar de aandoenlijke lobbes van een hond die je hier rechts ziet. De opdracht was om een fonteintje te maken. Bij Claassen wordt dat een kwijlende hond, en dan bovendien een hond die pas gaat kwijlen als je dicht genoeg in de buurt komt. Als je wegloopt stopt hij er weer mee.

Voor iedereen die hier vrolijk van wordt is het boek dat bij Uitgeverij NAi uitkwam één groot feest, want je blijft glimlachen, niet alleen bij de dieren, maar ook bij alle andere beelden van Claassen, al zijn ze soms wel degelijk serieus, en al roepen sommige beelden ook een gevoel van melancholie op, bijvoorbeeld van de boomstronkmannen die in het bos bemost en wel liggen weg te rotten. Al zijn ook dat weer knusse beelden.

Op een geheimzinnige manier weet Claassen knusheid toe te laten in serieuze beeldende kunst. Dat is knap, maar het is ook zeer welkom. Kunst met warmte, kunst die je een goed gevoel heeft, die hebben we te lang gemist.

• Tom Claassen – idem – NAi Uitgevers/Publishers – ISBN 978-90-5662-645-7