Voor de Biënnale in Venetië worden elke twee jaar door toparchitecten paviljoens ontworpen die bedoeld zijn om indruk te maken. Als de Biënnale is afgelopen blijven de gebouwen leeg achter, en zo is de Giardini, het kleine eiland waar al die paviljoens zich bevinden, inmiddels gevuld met een groot aantal schitterende leegstaande paviljoens, van toparchitecten.

Gabriele Basilico fotografeerde ze, van het oudste paviljoen, het Italiaanse uit 1895, tot het Koreaanse uit 1995, in grote, glorieuze zwartwitfoto’s. Architecten van nu schreven er vervolgens een essay bij, over de creaties van hun illustere voorgangers.

En dat leverde een machtig mooi boek op, in zeer ruim formaat uitgegeven door Scheidegger & Spiess, met de foto’s over dubbele bladzijden en enkele bladzijden, en de teksten steeds in de taal van het land waar het paviljoen vandaan kwam (als voorbeeld hier dan ook het Nederlandse paviljoen van Gerrit Rietveld uit 1954, met de tekst van Herman Hertzberger) en de Engelse vertaling van die tekst.

De gebouwen zijn allemaal leeg, en vrijwel allemaal ook nog in goede staat. Hier en daar staat er een steiger of is er een spoor van verval te zien, maar over het algemeen is goed te zien wat de kracht van de architectuur van dit specifieke paviljoen was.

In eerste instantie lijkt het een kaal, leeg boek, maar hoe vaker je het doorbladert, hoe rijker het wordt, zeker als je de boeiende essays gaat lezen.

Een goed idee, om al die leegstaande, en bijna vergeten paviljoens te fotograferen, en ze een stukje eerherstel te geven. Zonde dat ze alleen die korte periode van de biënnale dat ze dienstbaar waren aan tentoonstellingen in zicht waren. Mooi dat ze nu toch nog even bekeken kunnen worden, puur op hun archtectonische waarde.

• Common Pavilions – Diener & Diener Architects with Gabriele Basilico – De nationale Paviljoens in de Giardini in essays en foto’s – 13de Internationale Architectuur Tentoonstelling, Biënnale van Venetië 2012 – Scheidegger & Spiess – ISBN 978-3-85881-734-1