extraordinary records - buitengewone vinylplaten
Omdat ik een grote verzameling uitzonderlijke platenhoezen heb komen goedwillende mensen soms ook met bijzondere platen voor me aanzetten. Picture discs, dus platen die bedrukt zijn met een voorstelling of een foto, geëtste platen, waar je, als je de plaat schuin houdt, ineens een voorstelling of het logo van de band in kunt herkennen, of “shaped discs”, platen die in een bepaalde vorm geperst zijn.
Die laatste categorie is nog het aardigst om te zien, maar eerlijk gezegd heb ik helemaal niets met het hele genre, want ik ben in eerste instantie puur een muziekliefhebber. Een bijzondere hoes is vooral verpakking, en die kan wat toevoegen aan de muziek die de plaat laat horen, maar die muziek, daar draait het toch eigenlijk om.
Welnu, de ellende met al die fraaie “extraordinary records”, zoals ze heten in het vuistdikke verzamelboek dat uitgeverij Taschen samenstelde, is dat ze er misschien wel mooi uitzien, maar dat de persingen vrijwel zonder uitzondering uitermate beroerd zijn. Met andere woorden: dit zijn plaatjes om naar te kijken, niet om naar te luisteren.
Wat dat betreft is dit boek een uitkomst, want je krijgt hier een mooi overzicht van wat er op dit gebied allemaal bedacht is, met werkelijk alle voordehandliggende grappen – Deep Purple en Purple Rain uiteraard op paars vinyl, Yellow Submarine op geel vinyl, enzovoorts enzoverder – tot en met Toto’s Africa in de vorm van Afrika. Tja. Laten we zeggen dat het regelmatig op de lachspieren werkt.
Maar in de afdeling Shaped Vinyl zijn toch wat aardige verrassingen te vinden, moet ik bekennen, al laat ik het speuren naar die zeldzame exemplaren graag aan de echte verzamelaars over. Daarvoor ben ik toch echt gewoon te veel muziekliefhebber, en neem ik genoegen met de plaatjes in dit goedverzorgde boek.
Er is maar één single in deze categorie die ik zelf bewaar, en dat is La Bombe Humaine van Téléphone, een vergeten Franse rockband waar ik een zwak voor heb. Het is nog een lelijk ding ook, maar toch.
