In het Centraal Museum in Utrecht gebeurde me iets vrij zeldzaams.

Ik liep door een tentoonstellingsruimte met verschillende kamertjes waar de kunstwerken me niet zoveel zeiden. Tot ik in het laatste kamertje kwam, waar drie in elkaar geschoven tafels stonden. Eromheen stonden in elkaar geschoven stoelen en krukjes, aan de muur hingen in elkaar geschoven schilderijen en in elkaar geschoven spiegels. Dan ga je toch echt even beter kijken, en zie je boven de tafel drie verstrengelde lampen, op de vloer drie vloerkleden die ook al een huwelijk zijn aangegaan, en in een hoek van de kamer drie in elkaar geschoven salontafeltjes met er bovenop drie in elkaar geschoven plantenpotten met echte planten. En tenslotte op de tafel drie innige tafelkleedjes. Dat was kunst waar ik op slag heel vrolijk van werd.

Dus ben ik teruggelopen om de andere kamertjes toch eens wat beter te bekijken, en toen bleek dat Frank Halmans kunst maakt die je even wat extra aandacht moet geven, maar die vervolgens verrassend leuk is. Er was bijvoorbeeld een kamertje met vier slapende bedjes op een ledikant, met aan de muur een plankje met drie omgekeerde wekkers. Een ijzersterk beeld, dat eigenlijk met minimale middelen bereikt wordt. En er was meer, dat eigenlijk niet goed te fotograferen was, omdat je dan de verrassing van de ontdekking kwijt bent.

Een rijtje oude rommelmarktboeken bijvoorbeeld, door een touwtje bij elkaar gehouden. Pas als je aan de zijkant kijkt zie je dat je er dwars doorheen kunt kijken, alsof je door een rijtje verlaten, en van binnen gesloopte huisjes heenkijkt.

Halmans is echt een ideeënman, en als kijker moet je jezelf de tijd gunnen om in zijn soms bizarre wereld door te dringen, maar dan valt er buitengewoon veel te genieten.

• Frank Halmans website