
stereokaarten voor schelen - de eerste 3d-kaarten

Een simpele tekening, waar je toch vrij eenvoudig spectaculair diepte in kunt zien.

Hier moet je even wat beter kijken, maar dan zie je ook de diepte verschijnen. Hoe de goede dokter hier de mate van scheelheid mee bepaalde weet ik niet…

Een driedimensionale dobbelsteen – simpel, maar overtuigend 3d.

Bij dit soort kleurenplaatjes heb ik wat meer moeite om de diepte in de tekening te vinden, maar dat kan ook liggen aan de streep die tussen de tekeningen loopt.
3D-plaatjes zijn tegenwoordig heel ingenieus en soms ook buitengewoon ingewikkeld. Het begon ruim een eeuw geleden heel simpel, met bijvoorbeeld deze eenvoudige basistekeningen die Dr Emil Hegg maakte om de mate van scheelheid en het soort van scheelheid van zijn patiënten te bepalen. Je kunt die Stereoskopenbilder für Schielende rustig beschouwen als de eerste 3d-kaarten, want als je er naar kijkt zoals je naar een moderne 3d-kaart kijkt zie je al snel diepte.
Het pakketje van 86 kaarten waar ik de hand op heb weten te leggen komt van de Dritte Auflage uit 1905, en naast de eenvoudige tekeningen zitten er een paar stereofoto’s tussen en een paar kleurenplaatjes. Zelf vind ik juist die eenvoudige abstracte stereoplaatjes het interessantste, ook omdat ik me afvraag hoe de goede dokter daarmee in vredesnaam de mate en soort van scheelheid kon vaststellen.
Volgens de stickers die op de resten van het doosje zitten was dit setje kaarten ooit in bezit van Jaques Bol, Opticien en Electricien te Antwerpen. Misschien was dat een eeuw geleden wel een volstrekt normale combinatie, opticien en electricien, maar ik zit er toch wat bevreemd naar te kijken, moet ik bekennen.