Constanze Ruhm is een Oostenrijkse kunstenares en filmmaakster, en bij Kerber is een monografie van haar verschenen die wat lastig te recenseren is, eerlijk gezegd. Dat heeft te maken met het feit dat je films en performances en kunst die in ruimtes is gemaakt waar bewegend beeld, geluid en nog veel meer een rol gaat spelen, zich heel moeilijk in een boek laat vangen.

renewal of perspective

Je kunt bijvoorbeeld wel foto’s laten zien, zoals hier uit het project Renewal of Perspective, maar dat zegt op zich niet zo heel veel. Dus je moet over het werk gaan lezen, en dat kan met dit boek, en dat levert uiteindelijk ook veel op, samen met de illustraties en het beeldmateriaal. Maar toch, het blijft uiteindelijk toch onbevredigend.

Ik heb dat bij beelden al een beetje, en bij architectuur ook, dat foto’s eigenlijk altijd tekortschieten, dat je om een beeld heen moet kunnen lopen, een gebouw van buiten en van binnen moet kunnen bekijken, en moet kunnen constateren dat je niet klem komt te zitten bij de toiletdeuren bijvoorbeeld.

Bij de kunst van Ruhm heb ik dat nog veel sterker – al word je van dit boek wel veel nieuwsgieriger, moet ik bekennen. Ik zou heel graag werk van haar in het echt zien. Dus dat effect heeft zo’n boek dan wel weer. En het zorgt er ook voor dat je eens gaat kijken op de website van Ruhm, waar je ook wat uitgebreider aan haar werk kunt ruiken. Want ondanks de soms wat taaie teksten in het boek maakt ze wel degelijk intrigerend werk.

Ruhm maakt feministisch werk, waarin ze bijvoorbeeld de vrouwelijke iconen in de film vanuit een nieuw perspectief beziet. Film, theater, performance, kunst, het komt allemaal op een bijzondere manier samen in het werk van Ruhm. Ieder project lijkt ook weer in te haken en verband te houden met de andere projecten, zodat je het gevoel krijgt dat ze uiteindelijk een soort gesamtkunstwerk aan het creëren is. Fascinerend. Kijk vooral ook eens op haar website rond!