David Hominal is een schilder, een echte, pure schilder. Geen subtiliteiten bij hem, hij is ook niet bijster geïnteresseerd in fijnzinnige kleurnuances, maar puur in de kracht van het schilderen. Daar komt het steeds weer op neer, in alle series schilderijen die hij maakte, of ze uitbundig of ingetogen zijn – het gaat om het schilderen – de schilder die met zijn handschrift bepaalt wat we zien – de dichter die een gedicht schrijft is hier de schilder die een schilderij componeert geworden.

Voor de kijker kan dat soms erg weinig lijken, maar als je kunt genieten van een schilder met een mooi handschrift, die mooie uitgebalanceerde schilderijen maakt, dan is de finesse van een subtiel kleurgebruik niet aan de orde, dan ga je naar andere dingen kijken, dan komt bijvoorbeeld de kalligrafische kwaliteit naar voren.

Hominal is dan bepaald geen kalligraaf in de klassieke Oosterse stijl – hij heeft de geschiedenis van de abstract expressionisten in zijn bloed, en dat zie je, en dat voel je. En toch moet je soms ook aan haiku’s denken als je zijn schilderijen ziet – puntig, to the point en raak.

Op de een of andere manier doen zijn schilderijen tijdloos aan – de geschiedenis van de moderne kunst ademt er in door, zou je kunnen zeggen, terwijl hij ondertussen toch duidelijk zijn eigen avontuur opzoekt. Er zit tegelijk een grote rust en een zekere mate van ongeduld in zijn schilderijen, wat ze op een merkwaardige manier fascinerend maakt.

Er is een fraaie monografie verschenen die een mooi overzicht geeft van het werk van Homila tot nu toe, naar aanleiding van een tentoonstelling in het Muséé Jenisch Vevey in maart, april en mei 2016. Dat boek is een echte aanrader.

• David Hominal – JRP/Ringier – ISBN 9783037644638
• Bestel het boek hier bij een bekende webwinkel: David Hominal