
doet boersma - landschappen, portretten, paarden, keukenschilderijen
Doet Boersma ken ik van heel lang geleden, toen ik samen met mijn broer Ruud een geintje met haar heb uitgehaald. Wij deden met zijn tweeën mee aan een mail-art project en vertelden er tijdens een feest, waar Doet ook bij was, enthousiast over. Doet werd daar ook enthousiast van, maar was te laat om mee te doen, maar wij hadden ons onder zes namen ingeschreven, dus we hebben toen tweehonderd kleine kunstwerkjes onder de naam Broer Doetsma gemaakt en opgestuurd, zodat ook Doet onverwacht een pakket thuisgestuurd kreeg met tweehonderd kunstwerkjes van kunstenaars van over de hele wereld. Weliswaar verwarrend gericht aan ene Broer Doetsma, maar toch…
Toen Doet een open atelierdag organiseerde in Leeuwarden besloot ik er dan toch eindelijk eens heen te gaan, want ik had haar weliswaar op afstand gevolgd, maar al dertig jaar niet meer gezien. Ze bleek zich tot een veelzijdig kunstenaar ontwikkeld te hebben, en ze heeft in Leeuwarden een machtig mooi pand tot haar beschikking waar ze exposeert en op de zolder een ruim atelier heeft waar ze één keer per jaar schildersdemonstraties geeft. Erg leuk om een keer mee te maken, want Doet durft ook rustig te laten zien dat portretschilderen soms gewoon hard werken is, en dat je een mond soms drie keer moet verhuizen.
Toen ze me zag zitten was het meteen “Hee, dat is lang geleden – mijn broer, mijn kunstbroeder!” Leuk. Doet is goed – ze maakt prachtige landschappen, indrukwekkende paarden, mooie keukenschilderijen, en ze is volgens mij een geweldige schilderdocent, want ik kreeg na een middagje schilderdemonstratie weer enorm veel zin om zelf te gaan schilderen.
Kijk eens op haar site, en als je in Leeuwarden woont: ga eens kijken of je les bij haar kunt krijgen, want ze is volgens mij enorm inspirerend als docent.
Laatste nieuws (2015) – Doet is de directeur van de zojuist door haar opgerichte Kunstacademie Friesland.
Doet schildert een jong model, en deinst er niet voor terug de neus in te korten, de mond te verplaatsen en andere rigoureuze ingrepen te doen – je kreeg echt even een openhartig kijkje in de keuken van de portretschilder. Sommige toeschouwers zeiden er zelf helemaal gek van te worden als ze zo zouden moeten werken, maar Doet reageerde er laconiek op: “je weet wat het eindresultaat moet zijn, en soms is dat gewoon hard werken”.
Voorstudies van het model dat gaat zitten als er even geen ander model voorhanden is: haar man. Elders in het atelier hing een donker schilderij van de man als “heilige met tulband”, maar het kon ook een mijnwerker uit de Oekraïne zijn. Mooi donker schilderijtje overigens.
Een schilderdemonstratie voor publiek – Doet deed er niet moeilijk over en liet ook zien dat niet alles eenvoudig of gemakkelijk gaat. Het bleef voor het grootste deel wel bij technische verhalen, maar je kon de passie voor bepaalde onderwerpen er toch regelmatig doorheen horen schemeren.
Keukenschilderijen – alledaagse voorwerpen die hun eigen specifieke schoonheid hebben. De bijzondere glans van de aubergines, of de modderige donkere roodheid van de rode biet – de uitdaging ligt in het vastleggen van juist die aspecten.