“Ik wil altijd seismograaf zijn, in de nacht en het licht, ook als ik een keer moet breken”, schreef de Zwitserse kunstenares Eva Wipf in 1949 in een van haar dagboeken, en dat citaat vormt de kern van de monografie die onlangs over haar en haar werk verscheen. Een seismograaf is iemand die de trillingen van de aarde meet, en Wipf lijkt bijna een te gevoelige en naïeve ziel voor zo’n grootse onderneming, maar op haar beste momenten weet ze wel degelijk groots werk te maken.

Haar schilderijen hebben vaak iets naiëfs, maar de collages en met name de kastjes, met de verbluffende assemblages hebben heel vaak de betoverende magie die de kastjes van Joseph Cornell ook hadden. Alleen al vanwege de vele prachtige kastjes is dit boek het aanschaffen al waard wat mij betreft.

Dagboeken en brieven brengen het leven van Wipf wat dichterbij – leuk om te lezen hoe ze in Amsterdam alle musea afloopt, bij Renate in bed kruipt en ruzie met Ad krijgt over zijn mannelijke blik op kunst. Alles in Duits, maar wees niet bevreesd, dat is heel goed te lezen – hou anders het woordenboek er bij in de buurt, dan is het helemaal goed te doen. De moeite waard om Duits voor te leren of je Duits op te poetsen.

En die kastjes, daar raak je niet snel op uitgekeken!

• Eva Wipf – Seismograf in Nacht und Licht – Tagebücher und Briefe – Scheidegger & Spiess – 208pp, paperback, € 39.-

Eva Wipf – Egyptische sterrennacht, 1974-1976, houten kist, jeu de boulesbal, deel van een Turkse tafel. 67 x 38 x 20 cm, privébezit, RC 301