De Deense kunstenaar Michael Kvium is geen vrolijke jongen. Vanaf het begin van de jaren tachtig is hij als kunstenaar actief, en zijn werk is werk dat je niet snel vergeet als je het een keer gezien hebt. Kvium schildert geen mooie mensen, en daarmee formuleer ik het understatement van het jaar. De mensen van Kvium zijn op zijn minst grotesk, en zelfs zijn zelfportret is niet bepaald vleiend te noemen.

Monsterlijke mensen komen heel wat vaker voor, en je zou kunnen zeggen dat hij het menselijk tekort schildert, en dat hij dat op een bijna karikaturale manier doet, maar hij doet het wel op zo’n manier dat het je onder de huid kruipt, en dat je ondanks de afstotende, walgelijke mensen die hij regelmatig laat zien, toch geïntrigeerd blijft kijken.

Want Kvium zoekt duidelijk naar iets, en hoewel hij volgens mij een veel te sombere kijk op de mens en op het leven heeft weet hij op de een of andere manier toch, misschien wel door een beetje humor in zijn schilderijen binnen te smokkelen, de duistere kant van het leven  net draaglijk te maken.

Dat hij uitermate kritisch is op de westerse beschaving is, als je zijn werk van zo’n veertig jaar hebt bekeken, zonneklaar (nou ja, dat is misschien niet helemaal de juiste term…). Fascinerend is dat hij een realistische stijl koppelt aan een bijna strip-achtige manier van werken, waarbij je soms het gevoel hebt in een horror- of  grimmige fantasywereld terecht te zijn gekomen. Uniek is zijn werk zeker, en fascinerend ook, maar persoonlijk vind ik hem, aan het eind van de dag, net even een slag te somber en te grimmig.

• Michael Kvium – A Retrospective – Scheidegger & Spiess – ISBN 9783858818492
• Bestel het boek hier bij een bekende webwinkel: Michael Kvium