We hebben eerder al wat van de stadsimpressies van Micossi laten zien, de tekenaar die jarenlang in The New Yorker een groot aantal kleine tekeningen leverde die onopvallend zorgden voor de vulling van het blad. Micossi toonde zich daarin vooral een meester in zwartwit. Welke techniek hij daarbij gebruikte is niet altijd helemaal duidelijk – het kunnen linoleumsnedes zijn, houtsnedes of een techniek waarbij van een zwartgeblakerd vel karton het wit weggekrast werd.

Hoe dan ook – zijn zwartwitcomposities in die miniatuurtjes (die in het blad in kleine hoekjes en onderaan pagina’s werden afgedrukt, en die er dus in The New Yorker meestal kleiner uitzagen dan je ze nu hier ziet) zijn van een ongekende kracht.

En dat niet alleen – ze hadden ook schwung. Dat kun je zeker ook zien bij deze serie, waarin Micossi het culturele leven in zijn breedste betekenis laat zien. Muziek, ballet, toneel, film, enzovoorts. Tot en met sport. Krachtig, tijdloos werk, van een man die zijn werk altijd in de schaduw deed, en daarom nu wel even in de spotlight mag, wat mij betreft: Mario Micossi.

De galerie werkt zo:
Je klikt op een van de plaatjes, dat verschijnt dan groot in beeld. Vervolgens kun je op je mobiele telefoon naar rechts of links vegen of als je voor een groot beeldscherm zit op de pijltjes links of rechts klikken.