Otto Dix was een kunstenaar die ik eigenlijk alleen kende van zijn felle spotprenten en vernietigende schilderijen waarmee hij de nazi’s belachelijk maakte. Dat was ook precies de reden waarom hij Duitsland verliet in 1934. Het jaar daarvoor was hij zijn baan als professor aan de kunstacademie van Dresden al kwijtgeraakt vanwege zijn geëngageerde realistische kunst, die door de nazi’s tot de “entartete kunst” gerekend werd.

Dix trok zich terug bij het Bodenmeer aan de Zwitserse grens en schilderde en tekende tussen 1934 en 1945 opmerkelijk genoeg vooral landschappen

Zwitserland was in de jaren dertig een belangrijk referentiepunt in het schilder- en tekenwerk van Otto Dix, maar tot nu toe was voor die periode in zijn loopbaan nauwelijks belangstelling. Het boek en de tentoonstelling Otto Dix in die Schweiz gaan er wel dieper op in, met name op een aantal tentoonstellingen in die periode, in Zürich en Schaffhausen en het gaat dan met name ook over het verkopen van werk in een politiek nogal geladen tijd.

De aandacht richt zich vooral op de werken die Dix maakte aan het eind van de jaren dertig toen hij voor langere tijd in een kuuroord in Engadin verbleef.

Een fascinerend boek, over een rebelse schilder die in ballingschap onverwacht brave maar prachtige landschappen gaat schilderen. Ik heb het met stijgende verbazing zitten lezen en bekijken.

• Otto Dix und die Schweiz – Bündner Kunstmuseum Chur / Scheidegger & Spiess – € 29.-