Antoine Watteau leefde aan het eind van de zeventiende, begin achttiende eeuw, en hij wordt beschouwd als een belangrijk kunstenaar omdat hij de formele regels die in de Franse kunst golden doorbrak door frivole situaties te schilderen – flirtende, verliefde mensen in weelderige parken waren tot hij ze begon te schilderen geen onderwerp voor een kunstenaar. Toch moet ik bekennen dat ik zijn schilderijen niet bepaald indrukwekkend vind – je zou ze bijna in de categorie koektrommelkunst kunnen onderbrengen – te braaf en netjes voor onze hedendaagse smaak.

Voor de tekeningen die Watteau maakte gaat dat op een opmerkelijke manier niet op, want die blijken wel degelijk de tand des tijds te hebben doorstaan. De spontane en levendige tekeningen van Watteau zijn nog steeds even vitaal en springlevend als toen, terwijl hij zijn schilderijen naar mijn smaak wat al te veel had doodgeschilderd.

In Teylers Museum was begin 2017 een tentoonstelling ingericht waar vooral juist de tekeningen van Watteau te zien waren, in de context van zijn tijd geplaatst (dus ook met werk van tijdgenoten). De catalogus laat gelukkig ook veel van die tekeningen zien. En het is soms echt frappant, zeker als je een tekening en het schilderij naast elkaar ziet, dat de tekening dan feitelijk een sterker kunstwerk oplevert dan het schilderij. Bijzonder.

• Michiel Plomp en Martin Sonnabend – Watteau – Uitgeverij THOTH – ISBN 9789068687316
• Bestel het boek hier bij een bekende webwinkel: Watteau