Ongeveer 25 jaar geleden zag ik in het Harmoniegebouw in Groningen een tentoonstelling van foto’s van het kunstenaarsechtpaar Barbara en Michael Leisgen. Een opwindender tentoonstelling had ik nog nooit gezien, terwijl het toch zo simpel was wat je zag. Een vrouw staat in een landschap, met haar rug naar de kijker.
Maar door de manier waarop ze in dat landschap staat manipuleert ze het heel subtiel. Ze duwt bergen uit elkaar, tilt wolken op, accentueert een dal.

Er was toen al een tijd een discussie gaande over de vraag of fotografie ook kunst kon zijn. Deze foto’s waren, wat mij betreft, het overtuigende antwoord.
Deze ingrepen in het landschap bestonden alleen dankzij de fotografie.
En ik ging er in ieder geval anders door kijken, wat voor mij altijd een teken is van kwaliteit. Als iemand het voor elkaar krijgt dat je echt anders naar zaken gaat kijken heeft hij iets heel bijzonders voor elkaar gekregen.

Toch is dit kunstenaarsechtpaar nooit echt beroemd geworden. Toendertijd had ik geen geld en kon ik helaas geen foto kopen uit de serie, en een boek was er toen helaas ook niet. Nu is het bijzonder moeilijk om werk te vinden. Ik heb slechts een paar foto’s uit die bepaalde serie gevonden, en daarnaast nog wat later werk, dat ik minder indrukwekkend vind. Ik laat het hier toch zien.
Mocht iemand weten hoe ik aan meer foto’s uit de landschapserie kan komen (misschien zijn ze ooit in een boek bij elkaar gezet), laat het mij dan even weten.