Lulu de Kwiatkowski maakt collages die ze combineert met schilderijen en tekeningen. Dat doet ze met schwung, en in het grootformaat boek dat simpelweg Lulu heet zijn ze onderverdeeld in een aantal hoofdstukken die door Lulu met handgeschreven teksten aan elkaar gepraat worden.

Ze begint met een aantal dagboek-achtige pagina’s en laat in het eerste hoofdstuk, Childhood, meteen een groot aantal forse, robuuste, soms bijna chaotische collages zien. Ze zien er impulsief, direct en intuïtief uit. Als ze muziek zou maken dan zou Lulu vrolijke, energieke popmuziek maken. Pretentieloos, maar wel energiek en met een zekere passie gemaakt.

Naast het uitbundige werk, dat overheerst, is er ook ruimte voor wat ingetogener, melancholieker collages. Ook die collages worden altijd gecombineerd met schilderwerk, waarin de kleuren niet altijd meer vrolijk kakelen, maar soms bijna somber en donker worden. Maar dat zijn kleine zijstapjes.

De overheersende indruk van dit werk is dat het forse formaat van het boek de uitbundigheid van Lulu bijna niet in bedwang kan houden. Zoals muziek de boxen uit kan knallen, zo spatten deze collages het boek uit. Aan de andere kant houden de collages ook steeds wat vluchtigs.

Het boek is een combinatie van reisboek, kunstboek en autobiografie. Lulu maakt daarnaast textielontwerpen en behangontwerpen, en dat kun je je heel goed voorstellen als je dit boek doorbladert, hoewel Lulu hier wat meer ambitie en pretentie toont. Een intrigerende dame, met een intrigerend boek.

• Lulu de Kwiatkowski – Lulu – Ammo Books