Op de achterkant van het oblong boekje staat “scarlet cheek bookzine”, op de rug zien we dat het om nummer 2 gaat en op de voorkant staat “in this issue: Chongqing”. Alles in dit tijdschrift in de vorm van een boekje draait om de Chinese stad Chongqing, een stad waar ik nog nooit van gehoord had en die iets ten zuiden van het midden van China ligt. In het fraai vormgegeven boekje wordt door verhalen en foto’s een portret geschetst van de stad dat wat mij betreft zeer geslaagd is – ik zou er zo heen willen gaan om er zelf te kijken.

Het mooie is dat het niet gewoon een toeristische folder is geworden, hoewel er ook aandacht is voor de speciale restaurantjes en het eten dat je er kunt krijgen, maar er is bijvoorbeeld ook een heel hoofdstuk ingeruimd voor de Bangbang jun – de Bendes van de palen – groepen van boerenwerkers die altijd een bamboe paal bij zich dragen om bagage en andere spullen mee te vervoeren. Daarin wordt uitgelegd dat die mensen een reden van bestaan hebben omdat de stad op een berg gebouwd is – er zijn geen vlakke wegen, er zijn veel straten met trappen, waar een auto dus niet bruikbaar is, en er zijn veel smalle straatjes. En zo komen de mannen met de bamboestokken aan werk. Er staan vier interviews met bangbangers in het blad – erg leuk om te lezen, ook doordat het Chinees-Engels erg grappig is.

Als je het boekje doorbladert waan je je echt even in Chongqing, ook doordat veel van het leven er duidelijk op straat plaatsvindt. Er wordt ook een oude buurt geportretteerd, naast een serie foto’s van de verbazingwekkende graffitiflats. Graffiti is voor China een relatief nieuw verschijnsel, maar deze straat van meer dan een kilometer lengte is helemaal omgetoverd tot één groot graffitikunstwerk, dat we wellicht nog eens in het Guinness book of records zullen tegenkomen.

China was altijd een vrij xenofoob land, maar er lijkt enige verandering in te komen, want in Chongqing vinden we ook Foreign Street, een wandelstraat met westerse of in ieder geval niet-Chinese architectuur.
Ook opmerkelijk zijn de beelden die regelmatig in het stadsbeeld opduiken. Geen heldenbeelden, maar een bellenblazend hoofd, een etende man of een wankel ogende toren van krotten. Humoristische kunst dus, die aangeeft dat China zo langzaamaan een steeds aangenamer land lijkt te worden.

Het boekje eindigt met de volgende zinnen: “My dear reader, please don’t be hesitate to contact us if you have any precious suggestions or if you want to join the production team. “

• Scarlet Cheek Bookzine no 2 – In This Issue: Chongqing