
kate whiteford
De foto op het omslag van het boek met werk van Kate Whiteford intrigeerde me. Toen me duidelijk werd dat het om de tekening van een halsketting gaat die uitgespaard is in een gazon voor een Brits kasteel gebeurde er iets merkwaardigs – in plaats van het bezorgen van meerwaarde zorgde deze kennis ervoor dat de foto op het omslag op slag al zijn geheimzinnigheid verloor. En het hele werk daardoor ook. De kunst van Kate Whiteford blijkt, als we het boek induiken, steeds weer zo plat als een dubbeltje, en ook nog eens grof uitgevoerd, zonder enige elegantie of gevoel voor poëzie.
In het boek dat over haar werk is verschenen – Land Drawings / Installations / Excavations – wordt het door de verhalen rond de kunstwerken, de pretentieuze houding (“let op, dit is Grote Kunst”) en de pseudo-diepzinnigheid die er tentoongespreid wordt eigenlijk alleen maar erger. Bij elke bladzijde werd ik cynischer, want wat voegen de contouren van een sofa nu eigenlijk toe aan een heuvelrug? Hee, een witte sofa op een heuvelrug! Ja, en? Er zijn landschapskunstenaars die heel wat subtieler de kijker wisten te verrassen. Dat geldt nog sterker voor de slordige spiralen die ze overal tussenfrommelt, en die het tegenovergestelde zijn van een sterk beeld.
We hebben het hier vaker gehad over het begrip “fingerspitzengefühl”. De een heeft het, de ander heeft het absoluut niet, en dat levert dan, zoals in het geval van Kate Whiteford, tenenkrommend slechte kunst op, die er overal precies naast zit. Net te slordig, net te lelijk, net te groot en te grof. En, het allerbelangrijkste – het gaat steeds om flinterdunne ideetjes, die met veel bravoure en bluf worden opgeblazen tot nadrukkelijk aanwezige, ergerniswekkend lelijke kunstwerken.
-
Kate Whiteford – Land Drawings / Installations / Excavations – Black Dog Publishing – ISBN 978-1-904772-68-2
© Kate Whiteford, from Land Drawings/Installations/Excavations – Black Dog Publishing 2008