Nii Tagoe komt uit Ghana maar hij woont al een tijd in Londen. Hij heeft een zeer ruime ervaring als drummer opgedaan in verschillende Afrikaanse en wereldfusiebands als Baka Beyond, maar op zijn soloplaat African Roots klinkt hij puurder dan ooit eerder. De muziek, die door Tagoe is geschreven, gecomponeerd, gearrangeerd en geproduceerd klinkt steeds fantastisch.

Er wordt gezongen, gitaar gespeeld en op verschillende fluiten gespeeld, en meestal door Tagoe zelf, maar de basis is steeds zijn drumwerk, de percussie. Dat klinkt soms als simpele oerdrums, soms uiterst geraffineerd, maar steeds weer blijkt, als je beter luistert, dat met name dat drumwerk veel gecompliceerder en geraffineerder in elkaar steekt dan je op het eerste gehoor dacht. En eigenlijk geldt dat voor alle arrangementen op dit album. Het knappe is dat die gecompliceerdheid niets afdoet aan de directe, meteen aansprekende eerste indruk van de muziek. De gelaagdheid zorgt er alleen voor dat je niet snel op African Roots uitgeluisterd bent – de muziek blijft intrigeren. En je blijft dansen.

Overigens moet je niet denken dat Tagoe met African Roots letterlijk naar zijn muzikale wortels teruggrijpt. Want dit is nog steeds geen muziek voor puristen. Daarvoor zijn er te veel invloeden in verwerkt. Het is wel degelijk muziek van nu, van een wereldmuzikant die openstaat voor alles wat zijn roots kan verrijken. En ook dat maakt dit tot een bijzonder album. Mooi mooi.

• Nii Tagoe – African Roots – ARC Music EUCD 1981