Mulatu Astatke loopt al tegen de zeventig, en zijn muzikale loopbaan is dan ook zeer lang. Toch was dit voor mij de eerste kennismaking met deze van Ethiopië afkomstige vibrafonist. Astatke ging als tiener in de jaren vijftig studeren in Engeland, waar hij geraakt werd door de moderne jazz. Later ging hij naar Amerika, waar hij in verschillende latinbands speelde. In die periode construeerde hij een soort fusion of mix van jazz en Ethiopische muziek. Terug in Ethiopië verfijnde hij zijn stijl, maar doordat hij ingetogen en verfijnde muziek maakt is hij daar nooit bij het grote publiek doorgebroken. Ook dit nieuwe album, Mulatu Steps Ahead, is bijna intiem te noemen, met ingenieuze muzikale tapijtjes die de gevoelige luisteraar gemakkelijk kunnen betoveren. Deze muziek heeft wel wat meer aandacht en tijd nodig dan de gemiddelde Afrikaanse popmuziek. Mulatu’s muziek ontvouwt zich voorzichtig na een aantal keren luisteren. Astatke maakte dit album met het Either Orchestra, dat voor een groot deel uit Amerikanen bestaat, en de Britse funkband The Heliocentrics, waardoor hier de nadruk meer ligt op swing en jazz dan op Ethiopische ritmes. We horen hier (in het tweede fragment) ook de fraaie trompet van Byron Wallen, die perfect past in het intieme en subtiele muzikale universum van Mulatu Astatke.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.