Drie mannen spelen ruim een uur met zijn drieën op een mondharpje. Op hun eerste cd Souterrain Sessies 1 hoorden we een variëteit aan composities die vooral de veelzijdigheid van het onooglijke instrument wilden aantonen. Dat lukte verbazend goed.

De heren zitten blijkbaar in een flow en kozen voor deel twee in de serie voor improvisatie. Dat betekent dat je hier muziek hoort die nergens mee te vergelijken is. Misschien zou je kunnen spreken van een soort minimal music, gespeeld op minimale instrumenten, die overigens veel meer mogelijkheden in zich bergen dan je dacht.

Dat is waarschijnlijk wat de mannen zelf ook verraste, want je kunt horen dat ze zich hier werkelijk geen moment vervelen. Ze laten de spanningsboog die bij dit soort basale muziek toch vrij essentieel is, nergens los. Dat betekent dat je ook als luisteraar weer meer dan een uur geboeid zit te luisteren naar de merkwaardige zoemende klank van de mondharp.

Met zijn drieën lijken ze soms bijna in trance te raken, waardoor de muziek op momenten een bijna hypnotiserend effect krijgt. Het is wel muziek om je aan over te geven, en om op weg te drijven. Een bijzondere, zeer fraaie cd.

• Mondharptrio Aubergine – De Souterrain Sessies 2 – Antropodium