
mister sam bartlett
Sam Bartlett maakt muziek die je misschien nog het beste kunt omschrijven als akoestische rockende pittige bluegrass. Maar dan moet je er wel caribische elementen bijdenken, Ierse invloeden en jazzy arrangementen. Het is in ieder geval muziek met een enorme power en drive. Bartlett speelt zelf mandoline en tenorbanjo, en in de band zit niet alleen een drummer, maar ook een elektrische gitarist, twee fiddlers, een accordeonist, en hoor je verder fluiten, ullean pipes, piano, bas, ukelele, en nog het een en ander. Het resultaat klinkt strak en fantastisch – muziek waar je acuut zeer vrolijk van wordt.
We horen eerst twaalf instrumentals die door Bartlett zelf geschreven zijn en tenslotte een traditional die door Bartlett op een parkeerplaats werd opgenomen toen Jeff Goehring het nummer (Little Whisky) op de fiddle speelde. Het bandje raakte zoek, en Bartlett luisterde er pas naar toen Goehring al een paar jaar overleden was. Hier wordt er door de band een fantastisch jazzy nummer van gemaakt dat het hypnotiserende heeft dat Michael Nyman’s muziek vaak ook kenmerkt, en dat geldt in zekere zin voor de hele cd. Je zet hem op en je wordt meegesleept. Stilzitten lukt bijna niet, en je humeur wordt met elk nummer beter.
Dit soort eclectische muziek is wat moeilijk te omschrijven, merk ik, doordat er subtiele invloeden van overal in terug te vinden zijn. Het knappe van Bartlett en zijn muzikale vrienden is dat ze er toch weer iets geheel eigens van maken dat volstrekt vanzelfsprekend klinkt. Leuk, spannend en erg aanstekelijk.
- Sam Bartlett – Evil Diane – Stuntology 002