Philip Baumgarten is een buitengewoon avontuurlijke bassist, die jarenlang met trekzakspeler Peter Pot op muzikaal avontuur was, maar die nu ook een eigen droom waarmaakte door met het Philip Baumgarten Trio een jazzalbum op te nemen in een klassieke jazzbezetting – bas, drums en piano. Baumgarten zelf, de bassist dus, componeerde de meeste stukken. Dat leverde mooie lyrische composities op met fraaie melodieën, mooie tempowisselingen en moodswings. Je hoort dat de drie muzikanten met ontzettend veel plezier zitten spelen, want het swingt bovendien geweldig.

Baumgarten kreeg de uitnodiging van een producer in New York een album te komen opnemen en stelde meteen het toen nog niet bestaande Philip Baumgarten Trio samen, met de jonge Matthias van Olst op drums (een bijzonder fijnzinnige en subtiele drummer) en Leonieke Vermeer op piano. Vermeer draagt ook een compositie bij aan het album, en vertelde bij de cd-presentatie dat ze de titel er later bij verzonnen had. Baumgarten werkt, zo vertelde hij, vaak andersom, en maakt bijvoorbeeld muzikale portretten van zijn zoon Tim of zijn moeder Jeannette. Je kunt hier naar fragmenten uit die twee composities en een stukje uit Vermeer’s Amygdala luisteren om een idee te krijgen van de sfeer van het album.

Overigens zijn de opnames die in New York gemaakt zijn tijdens een computercrash verloren gegaan en ging er bij de tweede poging door een gevalletje waterschade ook het een en ander mis, dus deze cd is het resultaat van de derde reeks opnames. Het voordeel was dat het trio inmiddels zeer goed ingespeeld was. Luister naar Philip Baumgarten in zijn element.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.