Met de vroegste filmmuziek, die onder meer werd gemaakt voor korte slapstickfilms in de jaren dertig, werd wat slordig omgesprongen. Het werd echt als gebruiksmuziek beschouwd, en de filmmaatschappijen hadden blijkbaar het idee dat die muziek niet op zichzelf zou kunnen staan, en dus werd er nooit een plaat van uitgebracht. Daardoor is een componist als LeRoy Fields geheel obscuur gebleven. Dat is buitengewoon jammer, dat kunnen we gelukkig constateren dankzij de gecombineerde inspanningen van Piet Schreuders en het “documentair orkest” The Beau Hunks.

Schreuders spoorde de geluidsfragmenten die nog over waren op films op (de originele opnames zijn allemaal verloren gegaan), de heren Daams, Stöve, Veen en Klaasse transcribeerden ze en de Beau Hunks namen ze tussen 1992 en 2000 op. Dat leverde een paar schitterende platen op, waarbij het geluid opvallend authentiek klinkt, alsof het allemaal in de jaren dertig is opgenomen. Dat geeft een mooi sfeertje.

Het derde album, “On To The Show!” werd in 1995 uitgebracht op het Amerikaanse Kochlabel. Er komen in een uurtje maar liefst vijftig composities van LeRoy Shields langs, die hier niet alleen authentiek klinken, maar die ook lekker swingen en feitelijk een bijna tijdloze indruk maken. Bovendien heb je absoluut niet het gevoel dat je naar vijftig fragmentarische stukjes muziek zit te luisteren – het klinkt juist meer als één lange totaalcompositie, als een dertiger jarensuite. Er zijn momenten dat je er bijna filmbeelden bij ziet, maar het mooie van deze muziek is dat hij juist voortreffelijk overeind blijft zonder begeleidende beelden.

Het is dan ook bijzonder plezierig dat het onvolprezen Nederlandse label Basta de cd, die al jaren niet meer verkrijgbaar was, opnieuw heeft uitgebracht. Een absolute aanrader voor zowel liefhebbers van filmmuziek, jazzliefhebbers, nostalgische hunkeraars naar de jaren dertig en muziekliefhebbers met een wijde blik. Een heerlijk plaatje!