Bell Records was een wat merkwaardige platenmaatschappij die in de jaren zestig in de Verenigde Staten een groot aantal hits scoorde met psychedelische pop, zoete soul en van alles en nog wat. Er zaten heel wat leuke dingen bij, maar op de een of andere manier zijn de meeste Bell-artiesten in de loop der tijd vergeten. Twee van hen laten we hier even horen. Om te beginnen de volstrekt obscure Norma Tanega, die alleen met dit nummer, Walkin’ My Cat Named Dog een zeer bescheiden hitje scoorde. Een vreemd, maar erg leuk nummer. En dan was er Bruce Channel, die naast Hey Baby (dat later werd omgebouwd tot een vreselijke apres-ski-hit) nog een paar zeer fraaie poprocknummers maakte, waarvan Keep On vooral vanwege de kreten halverwege (Ooh – alakbakbak?) bleef hangen.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.