Soms blijft een cd te lang onbesproken omdat het lastig is uit te leggen wat voor muziek het is. In het geval van the Betweeners gaat het om muziek die niet extreem experimenteel te noemen is, of avantgardistisch, maar ze schampen op de een of andere manier op zo’n manier langs allerlei genres dat je ze niet echt in een hokje kunt plaatsen. En dat terwijl de muziek toch heel vertrouwd aandoet. Dat komt ondermeer door de warme stem van Stephen Couch, die bovendien ontspannen en toch overtuigend zingt. De band houdt duidelijk ook niet van gepriegel, waardoor er een hecht, compact, naadloos groepsgeluid te horen is dat ook vooral warm klinkt. Gitaar, mandoline, resophonic guitar en bas worden aangevuld met drums, fiddle en banjo. Een geluid dat tegen bluegrass aanschurkt, maar ook aan folk of blues doet denken, terwijl er met een jazzy feel gespeeld wordt. Ik zei toch al dat het lastig was uit te leggen wat voor soort muziek dit is? Op het hoesje staat “file under Americana”…

Toch zou het jammer zijn als deze muziek ergens tussen wal en schip zou verdwijnen alleen omdat ze niet in een duidelijk omkaderd hokje te plaatsen is. Daar is deze band gewoon simpelweg te goed voor. Niet op een opdringerige manier, maar intiem, warm, sympathiek. Zo’n plaat die je kunt blijven draaien, omdat hij goed voelt. Alle nummers (op één na) zijn geschreven door de leadzanger, Stephen Couch. En dat ene nummer is van de bassist, Owen Reynolds. Een absolute aanrader, deze cd.